Vandaag precies 10 jaar geleden

Heerlijk ruikende fresia's : de lievelingsbloemen van mijn vader
 © Ingrid Poppeliers

Lieve papa,

Vandaag precies 10 jaar geleden moesten we afscheid van je nemen.
De jaren vliegen voorbij, maar geen dag gaat voorbij of ik denk aan je.

Ik heb zulke fijne herinneringen aan
- de wandelingen die we vroeger maakten,
- de midzomernachtwandeling in het pikdonkere Zoerselbos,
- het samen werken en lezen in de  bibliotheek,
- het samen werken in de tuin (bladeren bijeenrijven, hout hakken, ...),
- de leuke daguitstapjes die we maakten,
- het jaarlijkse kerstspel op Einhoven in Zoersel waarbij jij de verteller was,
- en nog zoveel meer.

Je passie voor boeken en taal heeft me altijd geïnspireerd.  Je moedigde me aan om verder te gaan met mijn droom, nl kinderboeken schrijven.  Ik heb kinderverhalen geschreven, opgestuurd naar uitgeverijen en fijne commentaar gekregen.  Maar tot een kinderboek is het nog niet gekomen.  Mijn droom ligt even in de kast, maar is zeker niet weg. 

Lieve papa, ik mis je, al 10 jaar. Je goede raad, je aanmoediging, je liefde voor vogels en de natuur. Ik mis het allemaal, en nog zoveel meer. Wat zou je trots zijn op Laura en Stijn.  Stijn herinnert je niet meer; hij was amper 18 maanden oud.  Laura was 6.  Wat zou het fijn geweest zijn, had je ze zien kunnen opgroeien. En ook de andere kleinkinderen. Je zou echt fier zijn.