CREATIEF IDEE: Moderne versie van een bestaand sprookje

De klas van mijn dochter, Laura, kreeg van de juf de opdracht om een moderne versie te schrijven van een bestaand sprookje. Het is een leuk sprookje geworden, zeer herkenbaar voor de kinderen van nu.

Roodkapje en de wolf


Er was eens een meisje dat Roodkapje heette. Ze was gek op dansen en was aan het oefenen op muziek van The Pussycat Dolls.
Plots riep haar moeder:
,,Roodkapje, oma heeft een sms’je gestuurd, ze vraagt of je heerlijke pannenkoekjes wil komen brengen naar haar. Oma is zo lang aan het surfen geweest op Seniorennet dat ze vergeten is om voor eten te zorgen.’’
,,OK, geen probleem.’’
Roodkapje pakte haar GSM, Nintendo, iPod en natuurlijk de pannenkoeken en stopte alles in haar rugzakje. Ze sprong op haar brommer en reed naar oma. Maar haar iPod stond zo luid dat ze bijna de wolf omver reed!

,,Hey, stoooop !!!’’ zei de wolf.
IEIEIEIET !!!!
,,Wat is er?’’ vroeg Roodkapje.

,,Mijn GPS is kapot en dus weet ik de weg naar oma niet meer !!’’
,,Oei, zo loopt heel het verhaaltje mis ! Volg mij maar !’’
De wolf sprong op zijn quad en volgde Roodkapje.
Na 2 minuten kwamen ze bij oma aan.
Bipbip bipbip .
,,Mijn GSM!’’ zei Roodkapje
Mama:,,Roodkapje?’’
Roodkapje:,,Ja, hallo mama!’’
Mama:,,Ben je al bij oma aangekomen ?’’
Roodkapje:,,Net aangekomen. Moet je nu wat weten?
De GPS van de wolf is kapot en dus is hij mij moeten volgen !! Vind je dat geen goeie grap ? HAHAHA !”
Mama:,,HAHAHA !! Doei !!’’
Roodkapje:,,Doei !!’’

Drrriiing ! Ze belden aan.
“Hallo, wie is daar ?”
“Roodkapje en de wolf !”
“Wacht, ik zet even mijn videocamera aan. Ah, nu zie ik het. Maar kom toch binnen.”
KRIEIEIEIEIP
“Daar is ons Roodkapje, ik verwachtte je al” zei oma.
De wolf keek wat verontwaardigd. “En verwachtte je mij dan niet ?” vroeg hij.
“Ja, een beetje wel eigenlijk, maar ik dacht dat je vroeger kwam”, zei oma plagerig.
“Dat zit zo”, zei de wolf. “Ik ben in het bos bijna omver gereden door Roodkapje die mij niet hoorde brullen, omdat de muziek van haar iPod keihard aan stond. Bovendien was mijn GPS toch kapot en dacht ik dat we dan net zo goed samen konden rijden. Ik ben haar gevolgd op mijn quad en voila, hier zijn we dan.”


“OK, prima” zei oma.
Waarop de wolf onmiddellijk vervolgde: “Ik heb mijn DVD van “Jurassic Park” meegebracht. Mag ik die zien op jouw digitale TV ?”
Oma fronste haar wenkbrauwen, maar gaf dan toe.

Roodkapje was hier helemaal niet blij mee. “Maar oma, ik heb mijn DVD van “High School Musical” meegebracht en ik wou die gezellig met jou bekijken !”
“Kom kom, Roodkapje. Ik houd niet zo van musicals en bovendien heb je toch je Nintendo bij ?”
“Dat is ook waar. Oma, ik toon je wel eens hoe je Top Model kan spelen op de Nintendo. Je bent vroeger toch nog styliste geweest, hé ?”


“Goed hoor,” zei oma, “maar je moet zeker ook het geluid van mijn GSM nog wat luider zetten, want dat lukt me maar niet. Die moderne technologie is soms toch wat te modern voor mij, hoor !” zuchtte oma.

Twee seconden later zei Roodkapje zo fier als een gieter: “Voila oma, dat was echt pottie.”
“Wat ? Is dat nu al in orde met mijn GSM ? Amai, wat knap van je !”

“KOMAAN TYRANNOSAURUS !!!”
“Zeg wolf, kan dat wat stiller ? Ik schrik me een aap !” zei oma.
“Sorry,” zei de wolf, “maar het is ook zo spannend en ik stem voor de tyrannosaurus.”
“Ja, ik had niet anders verwacht,” lachte Roodkapje.
“Shhtttt, ik wil verder kijken,” zei de wolf.

“Hier zijn de PANNENKOEKEN !!” riep oma. Ze had intussen de pannenkoeken even opgewarmd in de microgolfoven en voor de wolf en zichzelf een lekkere kop koffie gemaakt met de Senseo. Roodkapje kreeg een flesje Cécémel.

De wolf zette de DVD even op pauze, en zat als eerste aan tafel.
“Mmmm, lekkere pannenkoeken !” en hij peuzelde ze met zijn handen op.
“Beetje rustig aan, wolf,” zei oma, “wij willen er ook nog een paar, hoor.”
“Rustig rustig, “ smakte de wolf, “ ik heb er nog maar 2 binnen, ik laat er voor elk van jullie wel ééntje over.”
“Slokop !!!” siste Roodkapje.
“Ik laat er ook nog ééntje over voor de jager, die veel te laat is. Waar zit die trouwens, die moest hier al lang zijn !” zei de wolf.

TTTRRRRRRIIIIIIINNNNNNGGGGGGG !
“Als je van de duivel spreekt, …” zei de wolf glimlachend.

“Hallo,” riep Roodkapje door de intercom.
“Ik ben het, de jager. Oma is toch nog niet opgegeten door de wolf ? Ik ben wat te laat, maar mijn Land Rover was in panne gevallen en ik ben heel de weg naar hier moeten stappen. Gelukkig had ik mijn stokken voor Nordic Walking nog in mijn koffer liggen !”.


De jager stapte binnen en was opgelucht Roodkapje en oma gezond en wel te zien.
“Hier,” zei de wolf en hij schoof de jager een bordje toe. “Eet maar een pannenkoekje en ze zijn verdomd lekker !”
De jager haalde zijn schouders op en zei: “OK, vooruit dan maar !”
Hij dacht bij zichzelf “wat zijn de tijden toch veranderd !”

Na de pannenkoeken installeerde de jager zich naast de wolf in de zetel en ze keken samen verder naar “Jurassic Park”.
Roodkapje en oma speelden samen “Top Model” op de Nintendo.
Het werd nog een gezellig namiddagje, en ze spraken af dit regelmatiger te doen. En zo gebeurde het ook, en ze leefden nog lang en gelukkig…




Laura Crick
Klas 6D