Creatief: schoonmaakrobotje van Stijn succes op school !

Op de school van onze Stijn mogen de kinderen een uitvinding maken voor het schoolfeest. Per klas wordt er een winnaar uitgekozen en de winnende werkjes van alle klassen samen zullen dan strijden om de eerste prijs.

Een schoonmaakrobot zagen we wel zitten, en zo gezegd zo gedaan. Mede dankzij mama's scrapbookgerief, wat prulletjes uit de kast (recycling !) en de aankoop van enkele isimo attributen hebben we er een lief robotje van kunnen maken.

Toen Stijn ermee op school kwam, was het meteen een groot succes. Hij mocht het robotje gaan laten bewonderen in de andere drie eerste leerjaren en bij de directrice. Iedereen was er heel enthousiast over. Van meester Kris van 1C mocht hij voor een dagje de beker van 'Kampioen van de dag' mee naar huis nemen. Stijn was zo fier als een pauw !!! En nu maar afwachten of het robotje in de prijzen zal vallen.

Betoverend Haspengouw: prachtige bloesems !!!

De 2e week van de paasvakantie verbleven we een 5-tal dagen op een vakantiehoeve iets ten zuiden van Tongeren. Zoals we gehoopt hadden, stonden de fruitbomen prachtig uitgedost met geurende bloesems. We hadden geluk, want soms zijn de bloesems vroeger of later en ze blijven nooit erg lang zo mooi. De weergoden hebben ons 4 prachtige zonnige zomerdagen gegeven. Enkel vrijdag was het grijs en regende het de hele dag. Maar we moesten dan toch huiswaarts keren, en de mooie dagen die we gehad hadden, zou niemand ons meer afnemen.

Ik heb natuurlijk weer een heel pak fotootjes genomen (lang leve de digitale foto's), soms tot ergernis van mijn zoontje. Het was er goed toeven, daar in Zuid-Limburg. Ik gebruik niet graag de modeterm 'onthaasting', maar het beschrijft wel precies hoe ik me er voelde. Geen pc, geen telefoon, mijn GSM nam ik nergens mee naartoe, soms 's avonds een beetje TV, ... Dankzij het zachte weer konden we lang buiten blijven 's avonds en we kropen altijd heerlijk gezond moe in onze zalige bedjes.

De prachtigste wandeling vond ik de 'Bloesemwandeling' die start in Borgloon. Deze wandeling van zo'n 6 km brengt je dwars door de mooiste bloesemboomgaarden. We hadden een picnik mee en die hebben we lekker opgepeuzeld temidden van al dat moois van moeder aarde. Maar de mensen daar moeten er hard voor werken. Wij zien alleen de mooie kant, maar fruitboer zijn, is een zware stiel. Getuige daarvan de grote borden die we aantroffen met de tekst: 'Dit prachtige panorama kost onze land- en tuinbouwers jaarlijks bloed, zweet en tranen. Respect voor ons werk is de toegangsprijs.'

Bij de toeristische dienst in Borgloon kocht ik een 5-literdoos SAPTAP, heerlijk puur en ongesuikerd appel-kersensap. Het smaakt lekker zoet, maar dat zijn de natuurlijke suikers van de vruchten. Je moet het gekoeld drinken. In de ijskast blijft het vaatje zo'n 6 weken goed. En tappen maar ! Zo héérlijk, een echte godendrank !!! Ik heb al spijt dat ik maar één doos gekocht heb.

Er is nog zoveel te vertellen over ons verblijf in de prachtige fruitstreek, maar de foto's vertellen ook al een verhaal. Eén ding staat vast: WIJ GAAN ZEKER TERUG !!! Heel graag zou ik in de herfst eens tussen de boomgaarden wandelen, als de bomen bijna bezwijken onder het gewicht van al die sappige appels en peren.

Bestaat er zoiets als een 'fotografisch oog' ?

Eén van de dagen ga ik foto's maken van ons Laura in haar outfit voor haar plechtige communie. De prachtige bloesems spreken tot de verbeelding: de magnolia's (of tulpenbomen) staan er nu prachtig bij, maar ik geniet evengoed van de roze kersenbloesems, tulpen, gele brem en de vele andere soorten bloesems die nu de natuur kleuren. Voeg daar de heldere frisgroene blaadjes en grasperkjes bij en het plaatje is compleet.

Ik betrap mezelf erop dat ik de laatste weken steeds op zoek ben naar mooie plekjes en hoekjes om communiefoto's te maken van ons Laura. Bestaat er zoiets als een 'fotografisch oog' ? Ik geef mijn ogen altijd goed de kost en scan voortdurend mijn omgeving af, altijd op zoek naar details die een mooie foto en compositie zouden kunnen opleveren.

Als ik heel eerlijk ben, doe ik dat vrijwel continu, op allerlei gelegenheden, in elk seizoen en zeker tijdens onze uitstapjes. Ook van knutselwerkjes van onze kinderen maak ik foto's. Ik vind dat heel leuk voor later, als de knutselwerkjes zelf het al begeven hebben. Hierbij de paasknutselwerkjes die Stijn vorige vrijdag mee naar huis bracht.

Ook hecht ik veel waarde aan foto's van alledaagse dingen, bv. de kinderen met hun huiswerk of geboeid door een film op TV, ... Want als je enkel maar foto's maakt met speciale gelegenheden (verjaardag, feestdagen, op vakantie, ...), mis je volgens mij toch een stukje van het verhaal.

De zin voor detailfoto's is bij mij vooral extra aangewakkerd toen ik in contact kwam met scrappen. De wereld van scrapbooking vraagt om oog voor detail, want het zijn vaak die kleine dingen die het bijzonder maken. Mijn grote voorbeeld is de Amerikaanse Katie Nelson, waarvan ik groot fan ben en wiens werk mij enorm inspireert. http://scrapbooklady.typepad.com/

En laat ik nu juist zo'n 'detailmens' zijn. Ik kan er echt van genieten, hoewel het ook bijzonder vermoeiend is. Want je hebt natuurlijk nooit rust, je zou zo eens iets moois moeten missen. Tja, noem het gerust een verslaving, of een PASSIE ! En het is er één waar ik niet van wil afkicken ;-)

Daar is de lente, daar is de zon !

De lente is in het land ! We kregen al een paar heerlijke, zonnige lentedagen en dat zou nog enkele dagen zo blijven. Natuurlijk zullen de aprilse grillen ook weer eens van zich laten horen, maar laten we nu genieten van het mooie, zachte weertje.

Net vandaag was het 'buitenspeeldag'. Dat is een actie om de kinderen meer buiten te laten spelen, omdat dit minder gebeurt dan vroeger het geval was. En het is toch zo belangrijk dat ze buitenlucht hebben, zonlicht op die bleke wintervelletjes en aanvoer van vitamine D, maar beweging en ontspanning is toch ook zo belangrijk. Meer en meer kinderen lijden aan overgewicht, lezen we vaak. Ook zijn meer en meer kinderen onderhevig aan stress. Net kleine volwassenen, met vaak een drukke agenda en amper wat tijd om zich te ontspannen. Ze moeten te veel, net zoals volwassenen.

Misschien moeten we allemaal evolueren naar minder 'moeten' en meer 'mogen'. In de kleuterschool noemen ze dat 'moetjes' en 'magjes'.

Bij deze wens ik iedereen meer 'magjes' toe. En dat we zo vaak mogelijk plezier mogen vinden in de dingen die we doen. Natuurlijk kan niet alles leuk zijn, zeker voor mensen met heel veel zorgen voor een ziek familielid of die zelf een levensbedreigende ziekte hebben. Of voor mensen die de eindjes niet aan mekaar kunnen knopen en soms tot wanhoop gedreven worden.

Ik hoop dat het zachte lentezonnetje toch een kleine glimlach om éénieders mond mag toveren. Het is alleszins toch hoopgevender dan die doffe, kille, donkere winterdagen. Misschien kan het zonnetje de pijn toch wat verzachten ...