XS - S - M - L - XL - XXL - XXXL

Mensen ... je hebt ze in alle vormen, maten, lengtes en breedtes. Groot, klein, dik, dun, appelvormig, peervormig of zuilvormig, ... Of je nu op een terrasje zit in de stad of in de zoo, aan zee of in het buitenland, je komt nergens twee exacte kopieën tegen. Wel ééneiige tweelingen of dubbelgangers, maar meestal zijn er toch nog kleine verschillen.

Ik vind het leuk en boeiend om mensen te observeren. En niet zozeer enkel qua uiterlijk, maar ik vraag me ook graag af wat hen drijft. Waarom kiest een mens voor een bepaald soort kledingstijl of die kleur van haar ? Waarom gaat de ene graag op reis om veel te zien terwijl een andere liefst 2 weken op het strand of aan het zwembad ligt te zonnen ? Waarom hebben sommigen een voorkeur voor Aziatische landen terwijl dit anderen juist niet kan bekoren ? Waarom leest de ene graag en kan de andere geen letter gelezen krijgen omdat het hem niet zo kan boeien. Waarom zijn sommigen voor Facebook en anderen heel erg tegen ? Waarom hebben sommige mensen geen behoefte aan sport of gezond eten, terwijl anderen er juist zoveel plezier en energie uit putten en zich geen leven zonder kunnen voorstellen ?

Ik vraag me bij mensen vaak af: 'what's your drive ?' Wat drijft iemand om te doen wat hij doet ? Een soort doel of rode draad in je leven. Ik vind het vreemd dat er mensen zijn die geen hobbies hebben of zich een doel stellen in het leven. Iets wat je wil bereiken.

Eens een mens de kaap van de 40 overschreden heeft, begint hij zich die vraag blijkbaar toch te stellen. De meesten hebben dan een gezin, een huis, een job, een leven dat 'volledig ingericht' is. Ze leven dan grotendeels op automatische piloot zodat het leven al vlug een sleur wordt en veel te voorspelbaar. Velen beginnen dan te denken 'Is dit het nu ? Kan ik nu niets meer bereiken ?' De 'midlife crisis' - om het met een modewoord te benoemen - slaat dan bij velen toe.

Het leven draait maar door, dag in dag uit, van weekend naar weekend, van maand naar maand en van jaar naar jaar. Sommigen worden geleefd i.p.v. zelf te leven.

Volgens mij heeft een mens een soort drive nodig. Iets om voor te leven en naartoe te werken. Iets dat je enthousiast maakt en je een tevreden gevoel geeft.
Een droom die je nastreeft. Een hobby, een sportprestatie, renoveren van je woning, een mooie tuin inrichten, een taal leren, op reis gaan, mooie foto's maken en daar iets mee doen, schrijver worden ...

Ga ervoor, en wacht niet tot je met pensioen bent. Want dan kan het te laat zijn. En spijt komt altijd te laat. GO FOR IT and do the things you wanna do !

Onze flinke eerste communicant ! Communiefoto's - collages op aanvraag

Een stralende dag vol zonneschijn ! Wat heeft een mens nog meer nodig op een feestelijke dag als deze ? Vanmorgen deed Stijn zijn 1ste communie. Het was één groot kinderfeest in de kerk, met leuke liedjes, ballonnen en natuurlijk schattige, lieve kindjes op hun paasbest. Of moet ik zeggen, 'pinksterbest' ?

Vandaag gaan we feesten en genieten. Reken maar !

De foto-communiekaartjes zijn van eigen makelij, of course. Vond het leuk om te doen. 
 

Murphy's Law

De wegen van Murphy zijn ondoorgrondelijk ... Alles komt altijd tesamen en als er iets mis kan gaan, zal het ook misgaan.

Als je ergens met je auto geparkeerd staat en je wil net in- of uitstappen, net dan komt de eigenaar van de auto net naast je ook aan en wil die ook in- of uitstappen. Leuk, zeker als je dan nog kinderen en/of gerief in of uit de auto moet laden. Al is het nog zo'n groot parkeerterrein, je kan er donder op zeggen dat er net iemand aankomt die in de auto naast je moet zijn. Ik heb dat toch altijd voor.

Of als na lang wachten en uitstellen eindelijk de dakwerkenfirma je roofing kan komen herstellen, net diezelfde dag gaat je overbuurvrouw verhuizen (!) zodat de dakwerken maar weer eens moeten worden opgeschoven. Want 2 kranen en 2 vrachtwagens vrijwel tegenover elkaar laten opstellen, is vrijwel onmogelijk en dan barricaderen we de straat. De overbuurvrouw was eerst, dus niks aan te doen. Murphy's Law, denk ik dan maar. Hoe groot is de kans dat je overbuurvrouw net op dezelfde dag verhuist ? Goed, het huis staat te koop, maar dan nog.

Ach, ik troost me met de gedachte dat er ergere dingen zijn. Trouwens, met het weer of het vinden van een parkeerplaats heb ik meestal meer geluk. Helaas niet zo met de Lotto ;-)

De wereld is om zeep ... zong Urbanus (en gelijk heeft hij)

Onze maatschappij en onze wereld zijn weer een paar schandalen en rampen rijker. Terwijl de politieke leiders in België het maar weer eens verknoeid hebben en we allen weer naar de stembus moeten, staan we aan het begin van een grote natuurramp door massa's olie op de oceaan, komende van een gezonken booreiland voor de kust van de Amerikaanse staat Louisiana. De Kerk komt zwaar onder vuur te liggen door de recent opgedoken pedofilieschandalen. Op economisch vlak gaat het ook al niet te best met al de nakende ontslagen en faillisementen. En de gewone brave werknemers zijn alweer de dupe, zoals steeds. Onder het mom van de crisis grijpen vele bedrijven de kans om mensen buiten te zetten, om zo hun winsten te vergroten.

De geschiedenis herhaalt zich. Steeds vaker wordt er een vergelijking gemaakt met de toestanden ten tijde van Daens, maar dan wel een modernere versie. Maar de problematiek blijft dezelfde. De bedrijfsleiders zijn machtig, de Kerk blijkt leiders te hebben die hun macht misbruik(t)en. De kloof tussen deze leiders en de gewone mensen wordt alsmaar groter. Het geloof en vertrouwen in de leiders heeft maar weer eens een flinke knauw gekregen. Komt dat nog wel goed ?

Het aantal werklozen stijgt, de armoede rukt op, maar een rijke elite wordt steeds rijker. Decadentie is van alle tijden, zo blijkt maar weer. Onlangs las ik in de krant een artikel over de topman van Inbev, die per dag 20.000 Euro verdient. Er stond bij 'aan zulke decadenties gaat een maatschappij ten onder ...'

En dat terwijl het leven alsmaar duurder wordt en vele levensnoodzakelijke dingen, zoals bezoekjes aan dokter, specialist, tandarts, apotheek, ... voor velen onbetaalbaar worden. Alsmaar meer mensen kunnen met moeite de eindjes aan elkaar knopen. De grote energieleveranciers, telecommunicatiebedrijven, verzekeraars, enz. doen hun prijzen stijgen en we staan met onze rug tegen de muur. Ze maken misbruik van hun monopolies.

Het is wraakroepend, en ik vraag me af hoe lang we dit met z'n allen nog moeten blijven pikken.

Ik houd mijn blog graag positief, maar dit moest me toch even van het hart... sorry.