Halloween-party... start shivering ...

Vanavond is ons Laura naar een Halloween-griezelfeestje bij een vriendinnetje.  Het is reeds de 3de keer (foto hierbij is van 2 jaar geleden).  De mama van dat vriendinnetje is van Engelse origine en vandaar dat Halloween bij hen een echte traditie is.  De meisjes doen griezelspelletjes en er zijn griezelige snoepjes om te eten.
Ze blijven er ook allemaal slapen, ah ja, want wie durft de straat nog op na een avondje griezelen ? ;-)

Halloween is geen echte traditie in België.  Het is komen overwaaien uit de Angelsaksische landen (Ierland, Engeland, USA en Canada).  Op de avond van 31 oktober verkleden de kinderen zich in heksen of andere griezelfiguren en gaan de huizen langs.  Ze zingen 'trick or treat' en dan krijgen ze een snoepje.  We kennen Halloween vooral van (horror) films op TV.  De laatste decennia duiken in onze contreien meer en meer Halloween-artikelen op en allerhande feestjes.  Dit is meer van commerciële dan van symbolische aard.


Leuke website over Halloween: http://users.telenet.be/HappyHalloween/

Our daughter, Laura is at a Halloween-party tonight.  It's the 3rd time already that she and her friends have been invited by their friend whose mother is of English origine.  The picture was taken at the 1st party 2 years ago.  The girls play scary games and there are all kinds of creepy things to eat.  They all stay the night, because who dares to go out on the street after a night of shivering and shaking ?

Halloween is not so much of a tradition in Belgium.  It originates from Ireland, England, Canada and the USA where it is a big tradition.  The children are dressed up as a witch or other creepy character and go by every house and say 'trick or treat'.  We know this mainly from films (especially horror films) on TV.  Halloween has been introduced in our regions mostly for commercial reasons.

http://www.zastavki.com/eng/Holidays/Halloween/wallpaper-3676.htm

New scraplayout: 2 cousins Lisa & Stijn having fun in grandma's garden

Hier is hij dan, mijn nieuwe scraplayout.  Ons kleine nichtje Lisa (2,5 jaar) is zot van onze Stijn, haar 'grote' neefje van bijna 8 jaar.  Ze doet hem altijd na en knuffelt hem te pletter.  Het is echt mooi om die 2 kleine kapoenen bezig te zien.  Deze foto's zijn genomen op 28 augustus 2010 in de tuin van mijn moeder.  Ik moet altijd weer glimlachen als ik naar deze foto's kijk.  Daar moest ik gewoon een layout van maken. Ik mis de zomer nu al ...

___

Here it is, my newest scraplayout.  Our little cousin Lisa (2,5 years old) simply adores our son Stijn, who is almost 8 years old.  She does everything he does.  It's such fun to observe both of them.  These pictures were taken on August 28, 2010 in my mother's garden.  Simply looking at these pictures makes me happy.  I just had to make a layout.  I'm missing Summer already ...

New scraplayout: work in progress

Ik ben eindelijk nog eens begonnen aan een nieuwe scraplayout.  Het was lang geleden.  Nochtans maak ik heel graag scraplayouts.  Een layout maken is een proces. Het is iets dat stilaan vorm krijgt.  Natuurlijk publiceer ik het resultaat op mijn blog. Nog eventjes geduld.

__

I've finally started a new scrap layout.  It's been too long since I made one.  And I love doing it so much.  Making a layout is a process.  It's a growing process, if you will.  Of course, I will publish the result on my blog as soon as it's finished.  Coming soon.

Als muren konden spreken ... niets is vaak wat het lijkt / If walls could speak ... things are often not what they seem to be

Als kind of jongere denk je vaak dat je de wereld gaat veranderen of verbeteren. Je droomt over hoe je toekomst eruit zal zien.  Je wil eenknappe, lieve, rijke partner, een leuke goedbetaalde job en een knaphuis met grote tuin en eventueel zwembad.  Voor jou is alles nog mogelijk.  Jij gaat het anders doen.   Het leven lacht je toe.  Kleine meisjes dromen van une vie en rose, zoals de wereld die gecreëerd wordt door Barbie en de reclamewereld.

Maar naarmate je ouder wordt en je wat tegenslagen moet incasseren, begin je te beseffen dat het leven niet altijd over rozen loopt.  Hoe graag je dat ook zou willen.  We wonen niet allemaal in grote huizen met een grote tuin, zoals de celebs in Hollywood.  Het tijdschrift Joepie deed ons vroeger als kind al wegdromen, en dat doet het tijdschrift nog steeds.  Dat mag, want jongeren mogen dromen.  Maar hopelijk spiegelen ze zich niet te veel aan de anorectische idealen van de actrices en zangeressen.  Want dat is niet de echte wereld.

Ook in onze wereld zijn de dingen vaak niet wat ze lijken.  Als de muren konden spreken, ze zouden mooie, maar ook vaak vreselijke verhalen kunnen vertellen.  De gezinsdrama's en wanhoopsdaden die in het nieuws alsmaar opduiken getuigen daarvan.  De buren, de vrienden en de familie hadden het vaak niet zien aankomen.  Of dat zeggen ze toch.  'A skeleton in the cupboard', een geheim dat binnen de muren moet blijven.  Ik denk dat het meer voorkomt dan we denken.

En wat te denken van al die fysische en emotionele misbruiken die - alsmaar meer, zo lijkt het wel - aan het licht komen ?  Het moet vreselijk zijn om zo'n zware last, zo'n afschuwelijk geheim je hele leven te moeten meedragen.  En dan de komedie die je als slachtoffer moet spelen uit schrik voor wraakacties of reacties uit de omgeving. 

Niets is vaak wat het lijkt.  Hoeveel mensen verbergen zich niet achter een masker van vriendelijkheid en een glimlach, maar sterven innerlijk van pijn, verdriet en woede ?  Hoeveel mensen leven achter een façade van uiterlijk vertoon dat alles prima is, maar zijn in realiteit een hoopje ellende ?  Ze creëren voor zichzelf schizofrene toestanden om toch maar te kunnen overleven. Ze maken zichzelf wijs dat het wel OK is, voor de lieve vrede of het zicht van de mensen, of uit financiële noodzaak.

En soms zie je dan een stukje van die muur afbrokkelen.  Dan schrik je even omdat er een beeld wordt stukgeslagen.  Maar het is goed dat vroeg of laat de muur van stilte doorbroken wordt.  Beetje bij beetje moeten ze hun leven terug in handen kunnen nemen.  Want heeft niet iedereen recht op een beetje geluk ?  Het is zo triest dat velen nooit echt geluk gekend hebben in hun leven, en dat voor anderen dat gevoel van geluk voorgoed gesmoord is.
____

When you're young, you think you can change the world or make it better.  You dream about a perfect future with a perfect partner and family and an interesting well-paid job.  You want to have the house or the car of your dreams.  The future lies ahead of you and everything is still possible.  Little girls like to pretend with their Barbie-dolls and indulge in a pink world of glitter and glamour.  Commercials also show them a perfect world with perfect, thin and beautiful people.

When you grow older, you gradually come to realize that a lot of this dreaming isn't the real world.  You have to face a world where everything isn't so great as you had hoped it would be.  Bad experiences and misfortune will be part of your life, nobody can prevent that.  It's not Hollywood style for most of us.  Besides, Hollywood celebs don't usually live in the real world. 

In our world things aren't often what they seem, either.  If walls could speak, they could tell wonderful stories, but also awful ones.  I think a lot of people have a 'skeleton in the cupboard', some sort of secret to hide.  We sometimes hear about it on the news when someone tragically killed himself/herself and his/her children or other family members. 

I think we can't even begin to imagine how many children, youngsters and even grown-ups have been or are being abused emotionally or physically. It must be an awful heavy burden to live with, a secret that gradually destroys you.  Whether it's the parents, family or even the Church that hurt innocent children, child abuse should be severely punished. The victims are traumatized for life.

Things are often not what they seem to be.  Many people hide behind a pefect smile or friendliness, but inside they are withering away from pain, grief and anger. Some create schizofrenic circumstances in order to survive.  Because they don't want anyone to know, because they are ashamed or because they are financially dependent.

Sometimes you see bits and pieces of this wall come down.  You get a glimpse of what is really going on and often you are astonished to see the perfect image shattered.  When this wall of silence begins to show breaches, it might come down eventually and that's a good thing.  Doesn't everybody deserve some happiness in his/her life ?  It's so sad that so many people have never known the feeling of true happiness or have lost the feeling of being happy for good.

De magie van vrijdag en zaterdag / The Magic of Fridays and Saturdays

Ik houd niet van maandagen (zoals Garfield zegt en Bob Geldof & the Boomtown Rats zongen), maar vrijdagen en zaterdagen hebben iets magisch voor mij. Begin van het weekend, even uitblazen. Dat magische gevoel komt ook voort uit associaties met mijn verleden. Toen we nog kinderen waren, wasvrijdagavond badtijd. Daarna met haartjes nat nog wat TV kijken. En soms bracht mijn vader frietjes mee na sluitingstijd van de BIB (hij was bibliothecaris). Dat was feest !

In mijn studententijd was vrijdagavond ontspannend. Even lekker niets moeten doen. Tijdens de examens was vrijdagavond ook een break. Toen ik op de hogeschool zat, kwam ik vrijdagavond thuis met zak en tas van mijn kot. Ik wandelde van het bushokje op het plein in Zoersel door het bos naar ons huis. En thuis was het altijd wel gezellig. En er was altijd lekker eten. Mijn moeder was en is nog steeds een echte keukenprinses.

Nu betekent vrijdagavond ook veelal wasavond, maar toch houd ik van het Friday Night gevoel. To me it's magic. Zaterdag is helemaal top, ook al moeten er dan wel wat dingen gebeuren. Toch maak ik ook tijd voor mezelf en mijn hobbies. Zaterdag heeft voor mij helemaal iets magisch, nog meer dan vrijdag.

Het heeft vooral te maken met associaties. Voor mij is alles GEKLEURD. Ik associeer door middel van geuren, kleuren, smaken, muziek, beelden ... In feite speelt zich in mijn hoofd continu een film af van beelden en woorden. Ik doe aan beelddenken. Ik kan er niet aan doen. Het gaat gewoon vanzelf. Soms heb ik het gevoel dat mijn hoofd gaat barsten. Soms wil ik gewoon dat die film eens stopt. Want het is heel vermoeiend. Helaas kan ik de uit-knop maar niet vinden...

____

'I don't like Mondays'. It's the title of a popular song by Bob Geldof and the Boomtown Rats. Garfield doesn't like Mondays, either. And neither do I. But when Friday comes, it feels like magic. I've always loved Fridays and Saturdays. Always have, always will.

This magic feeling goes back to my childhood when I enjoyed Fridays and Saturdays so much. Friday night we had a bath and afterwards we watched TV. It was so simple, but how I loved it.

As a student in high school I could take a break on Friday night. Time to relax and enjoy the weekend ahead of me. It was always cosy at home and my mother was and still is a phantastic cook.

Now, Friday night is also laundry night, but even so, it still is my favourite day of the week. The Friday feeling is some kind of magic. The Saturday feeling as well. I admit there are always chores that need to be done, but I also try to have some quality time for myself.

The magic feeling is all about association. Everything is COLOURED to me. Nothing is common grey. I associate through scent, flavours, colours, music, pictures ... Thoughts, words and images are constantly running through my head. Like a film. And there's nothing I can do to stop it, although I sometimes wish I could. It just happens. I can't seem to forget. My head is constantly filled with so many details of my past that it sometimes tends to explode. Sometimes I wish the film would stop, because it is very tiring. Unfortunately it never stops. It goes on and on and on ...

Hommage aan overlevenden vliegtuig crash in Andes op 13 okt. 1972 / Homage to Andes plane crash survivors on Oct. 13, 1972

Official website of the Andes Survivors:

http://www.viven.com.uy/571/eng/default.asp

Vandaag precies 38 jaar geleden - op 13 oktober 1972 - stortte een vliegtuig neer in het Andesgebergte met aan boord 45 mensen waaronder het Uruguayaans rugbyteam en familieleden. Velen stierven tijdens de crash of na een lange strijd tegen hun verwondingen, koude, honger, lawines. Echter, 16 van hen overleefden 72 dagen op een hoogte van ca. 4000 meter !

De sterke wil om te overleven, tilde hen - na heel lang twijfelen - over de zeer hoge drempel tot het eten van mensenvlees. Ze moesten een knop omdraaien om zoiets te doen, maar het is hun redding geweest. De 16 overlevenden hebben tot op heden een heel intieme band met elkaar door alles wat ze samen meemaakten.

Het is echt de moeite om dit aangrijpende verhaal te lezen of de film te bekijken: 'ALIVE'. Het is één van de strafste overlevingsverhalen in de geschiedenis. Eddie en ik hebben de film al verschillende keren op video bekeken. We kennen de film intussen door en door, maar het gaat ons nooit vervelen. We kennen zelfs hele dialogen uit het hoofd.

Uit respect en eerbetoon aan deze overlevenden, doopten we begin jaren '90 onze kwisploeg met de naam 'Andes Surviors'. Ik kwis al lang niet meer mee, maar mijn man Eddie is een fervent kwisser. De naam 'Andes Survivors' is intussen een begrip in het professionele quizmilieu.

Een tijdje geleden postte Eddie een berichtje op de officiële site van de echte Andes Survivors. Een neef van één van de overledenen mailde terug. Hij vond het heel tof dat onze quizploeg de naam 'Andes Survivors' draagt.

______

Today, exactly 38 year ago - on October 13th, 1972, a plane with 45 people, most of them Uruguayan rugbyplayers and their relatives crashed in the Andes Mountains. A lot of them died in the crash or later on because of their wounds, because of the extreme cold, the hunger, avalanches, ... However, 16 of them survived 72 days at an altitude of about 4,000 meters !

The strong will to survive lifted them up to a level of eating the dead. It was after a lot of discussions that they gradually overcame their moral principles. Until this day they have an intimate bond with each other because of everything they went through.

Reading the book or watching the film that's called 'ALIVE' is something you really should do. It's about survival in extreme circumstances, one of the most heroic survival stories in history. My husband and I have seen it several times on video and we know it by heart. Entire dialogues are registered in our memory for good.

We really admire the Andes Survivors. In the early '90s we founded a quizteam and baptized it 'Andes Survivors'. I don't quiz anymore, but my husband is a passionate quizzer. His team 'Andes Survivors' is very respected in the professional quiz circuit.

Some time ago, my husband posted a reaction at the website of the real Andes Survivors. A relative of one of the deceased replied that he very much appreciated the fact that we named our quizteam 'Andes Survivors'.

ABC for a day all by myself

Vandaag heb ik een dagje vrij genomen. Om wat dingen te doen maar ook om wat te rusten en te genieten van het hele huis voor mezelf. Mijn favoriete muziek klinkt door het huis (Radio Nostalgie, of course), en ik doe lekker wat ik zelf wil en hoef met niemand rekening te houden. Wat een zaligheid, wat een plezier ! Als moeder mag je jezelf ook eens iets gunnen, vind ik.

Helaas is een dag te kort om alles te doen. Hierbij mijn ABC-lijstje met de ingrediënten voor een heerlijk dagje alleen thuis.Appeltje eten en ander fruit
Blog
Creatief zijn (nieuwe dingen ontdekken op internet, uitdagingen bv html, schrijven, calligrafie, ...)
Douche nemen
(h)Eerlijke, verse soep maken en eten

Fietstochtje of wandeling maken
Goede film of reeks op TV kijken
House MD kijken op DVD
Ideetjes opdoen
Jeugdnostalgie (dagdromen)
Kryptogram maken
Lezen
Muziek luisteren (Radio Nostalgie !)
Niksen
Opruimen (moet ook gebeuren)
Photographs (bekijken, bewerken, sorteren, inkleven, scraplayout maken)
Quality time voor mezelf
Relaxen
Scraplayouts bedenken
Tuin (genieten en wat tuinieren)
Uitwerken scraplayouts, verhaal- en blogideetjes
Verhalen schrijven
Winkelen (niet in supermarkten, wel in boekenwinkels, kantoor- en hobbywinkels !)
X - ik weet nix met een x ;-)
Yoga
Zonnetje (genieten)

______

Today I took a day off from work. I have some things to do, but I also needed some quality time for myself. No one at home but myself. I need to have it every now and then. As a mother we always have to take care of so many things, but we deserve a day off, too, don't we ? And I'm enjoying it. My favourite music from the 70's, 80's and 90's on the radio, not my daughter's music for a change ;-)

I made an ABC-list of the ingredients for a perfect day all by myself.

My first steps in HTML with 'Head First HTML with CSS & XHTML'

Ik zet dezer dagen mijn eerste stapjes in de wereld van HTML = HyperText Markup Language. Vind het een uitdaging om zelf wat te experimenteren met html (heel basic, hoor) en te kijken hoe mijn geprogrammeerd tekstje wordt vertaald in een heuse webpage. Het is nog wel heel primitief, maar ik was zo trots toen ik zonet mijn eerste webpage op het scherm te zien kreeg. Wauw.

Ik ben natuurlijk geen programmeur, maar ik wil gewoon wat inzicht in html en CSS zodat ik de 'bron' achter mijn blog wat kan begrijpen en misschien links en rechts wat wijzigingen aanbrengen om een andere layout te verkrijgen. Mijn doelsteling is een eenvoudige website te creëren, al is dat misschien iets te hoog gegrepen. Maar ik houd wel van een uitdaging. Ik beschouw mezelf graag als een auto-didact.

Prima handleiding is het boek van 'Head First HTML with CSS & XHTML' van Elisabeth Freeman & Eric Freeman (uitgeverij O Reilly). Heel stapsgewijs leert de lezer een website opbouwen. Het boek is heel fris en luchtig geschreven zelfs met humoristische inslag. Het is erg schematisch en visueel opgebouwd met voorbeeldjes waarmee je meteen aan de slag kan. Je ziet al snel resultaat. Ben helemaal gebeten door de HTML-microbe, zeg maar gerust, geobsedeerd. Als ik iets in mijn hoofd heb, dan ga ik er 100% voor ;-)

______

I am taking my first steps in HTML = HyperText Markup Language these days. Not being a programmer I like to take up the challenge to try to understand the basics of HTML and CSS. In this way I might understand the html-codes behind my blog and maybe even succeed in making some changes in the layout.
Eventually I would like to create a simple but good-working website of my own. I don't know if I will succeed in doing so, but I love a challenge. I like to think of myself as an auto-didact.

The manual 'Head First HTML with CSS & XHTML' by Elisabeth Feeman & Eric Freeman (O Reilly) is an excellent guide for non-programmers like myself. Step by step you learn to build a website and everything is explained and visualized in such a way that it's easy to grasp. The manual contains lots of examples to get you started off. They help create your first (basic) webpage in no time. I experienced that just now and it made me so proud.

I must say I am a bit obsessed with learning HTML right now. If something really interests me, I will stop at nothing to reach my goal.;-)

Cooliris : build your own Wall of Fame !

Een collega van mijn werk leerde me het programma http://www.cooliris.com/ kennen.
Maak je eigen Wall of Fame ! Creëer zelf een 'muur' met je eigen foto's, beste videofilmpjes, enz. en scroll erdoorheen door in en uit te zoomen.

Zo mooi zag je je digitale foto's nog nooit gepresenteerd. Echt COOL !!!

_______

A colleague of mine introduced a phantastic program to me: http://www.cooliris.com/
You can build your own Wall of Fame ! Create your own 'wall' of pictures, best video's, etc. and scroll through them while zooming in and out.

You'll be amazed to see your digital pictures presented like this. It's something you may never have seen before. You should try it out. It's so COOL !!!

Writer's humor

Wat is het verschil tussen een schrijver uit het Westen en een schrijver uit het Oosten ?
In het Westen zit men enkele jaren in de gevangenis en daarna schrijft men een bestseller. In het Oosten schrijft men eerst een bestseller en daarna gaat men voor jaren de gevangenis in.

(uit 'De Druivelaar')

What's the difference between a writer from the West and a writer from the East ?
In the West he spends a few years in prison and writes a bestseller afterwards. In the East he writes a bestseller first and then goes to prison for many years to come.