Van 22 tot 30 november 2008 is het nationale Voorleesweek.
Voorlezen is plezier voor kinderen én volwassenen. Een moment van gezellig en intiem samenzijn. Voorlezen is het leukste kwartiertje van de dag !
http://www.voorlezen.be/
In de basisschool CADE in Aartselaar is er jaarlijks een leuk initiatief. De leerlingen van het 6de leerjaar lezen voor de leerlingen van het 1ste leerjaar voor uit een zelf gekozen boek. Waar ? In de BIB natuurlijk ! De leerlingen van het 6de oefenen dit op voorhand in hun klas, zodat de intonatie, leessnelheid, enz. eventueel nog bijgeschaafd kunnen worden.
Becky Higgins' Project Life
http://www.beckyhiggins.com/products/
woensdag 26 november 2008
CREATIEF IDEE: Moderne versie van een bestaand sprookje
De klas van mijn dochter, Laura, kreeg van de juf de opdracht om een moderne versie te schrijven van een bestaand sprookje. Het is een leuk sprookje geworden, zeer herkenbaar voor de kinderen van nu.
Roodkapje en de wolf
Er was eens een meisje dat Roodkapje heette. Ze was gek op dansen en was aan het oefenen op muziek van The Pussycat Dolls.
Plots riep haar moeder:
,,Roodkapje, oma heeft een sms’je gestuurd, ze vraagt of je heerlijke pannenkoekjes wil komen brengen naar haar. Oma is zo lang aan het surfen geweest op Seniorennet dat ze vergeten is om voor eten te zorgen.’’
,,OK, geen probleem.’’
Roodkapje pakte haar GSM, Nintendo, iPod en natuurlijk de pannenkoeken en stopte alles in haar rugzakje. Ze sprong op haar brommer en reed naar oma. Maar haar iPod stond zo luid dat ze bijna de wolf omver reed!
,,Hey, stoooop !!!’’ zei de wolf.
IEIEIEIET !!!!
,,Wat is er?’’ vroeg Roodkapje.
,,Mijn GPS is kapot en dus weet ik de weg naar oma niet meer !!’’
,,Oei, zo loopt heel het verhaaltje mis ! Volg mij maar !’’
De wolf sprong op zijn quad en volgde Roodkapje.
Na 2 minuten kwamen ze bij oma aan.
Bipbip bipbip .
,,Mijn GSM!’’ zei Roodkapje
Mama:,,Roodkapje?’’
Roodkapje:,,Ja, hallo mama!’’
Mama:,,Ben je al bij oma aangekomen ?’’
Roodkapje:,,Net aangekomen. Moet je nu wat weten?
De GPS van de wolf is kapot en dus is hij mij moeten volgen !! Vind je dat geen goeie grap ? HAHAHA !”
Mama:,,HAHAHA !! Doei !!’’
Roodkapje:,,Doei !!’’
Drrriiing ! Ze belden aan.
“Hallo, wie is daar ?”
“Roodkapje en de wolf !”
“Wacht, ik zet even mijn videocamera aan. Ah, nu zie ik het. Maar kom toch binnen.”
KRIEIEIEIEIP
“Daar is ons Roodkapje, ik verwachtte je al” zei oma.
De wolf keek wat verontwaardigd. “En verwachtte je mij dan niet ?” vroeg hij.
“Ja, een beetje wel eigenlijk, maar ik dacht dat je vroeger kwam”, zei oma plagerig.
“Dat zit zo”, zei de wolf. “Ik ben in het bos bijna omver gereden door Roodkapje die mij niet hoorde brullen, omdat de muziek van haar iPod keihard aan stond. Bovendien was mijn GPS toch kapot en dacht ik dat we dan net zo goed samen konden rijden. Ik ben haar gevolgd op mijn quad en voila, hier zijn we dan.”
“OK, prima” zei oma.
Waarop de wolf onmiddellijk vervolgde: “Ik heb mijn DVD van “Jurassic Park” meegebracht. Mag ik die zien op jouw digitale TV ?”
Oma fronste haar wenkbrauwen, maar gaf dan toe.
Roodkapje was hier helemaal niet blij mee. “Maar oma, ik heb mijn DVD van “High School Musical” meegebracht en ik wou die gezellig met jou bekijken !”
“Kom kom, Roodkapje. Ik houd niet zo van musicals en bovendien heb je toch je Nintendo bij ?”
“Dat is ook waar. Oma, ik toon je wel eens hoe je Top Model kan spelen op de Nintendo. Je bent vroeger toch nog styliste geweest, hé ?”
“Goed hoor,” zei oma, “maar je moet zeker ook het geluid van mijn GSM nog wat luider zetten, want dat lukt me maar niet. Die moderne technologie is soms toch wat te modern voor mij, hoor !” zuchtte oma.
Twee seconden later zei Roodkapje zo fier als een gieter: “Voila oma, dat was echt pottie.”
“Wat ? Is dat nu al in orde met mijn GSM ? Amai, wat knap van je !”
“KOMAAN TYRANNOSAURUS !!!”
“Zeg wolf, kan dat wat stiller ? Ik schrik me een aap !” zei oma.
“Sorry,” zei de wolf, “maar het is ook zo spannend en ik stem voor de tyrannosaurus.”
“Ja, ik had niet anders verwacht,” lachte Roodkapje.
“Shhtttt, ik wil verder kijken,” zei de wolf.
“Hier zijn de PANNENKOEKEN !!” riep oma. Ze had intussen de pannenkoeken even opgewarmd in de microgolfoven en voor de wolf en zichzelf een lekkere kop koffie gemaakt met de Senseo. Roodkapje kreeg een flesje Cécémel.
De wolf zette de DVD even op pauze, en zat als eerste aan tafel.
“Mmmm, lekkere pannenkoeken !” en hij peuzelde ze met zijn handen op.
“Beetje rustig aan, wolf,” zei oma, “wij willen er ook nog een paar, hoor.”
“Rustig rustig, “ smakte de wolf, “ ik heb er nog maar 2 binnen, ik laat er voor elk van jullie wel ééntje over.”
“Slokop !!!” siste Roodkapje.
“Ik laat er ook nog ééntje over voor de jager, die veel te laat is. Waar zit die trouwens, die moest hier al lang zijn !” zei de wolf.
TTTRRRRRRIIIIIIINNNNNNGGGGGGG !
“Als je van de duivel spreekt, …” zei de wolf glimlachend.
“Hallo,” riep Roodkapje door de intercom.
“Ik ben het, de jager. Oma is toch nog niet opgegeten door de wolf ? Ik ben wat te laat, maar mijn Land Rover was in panne gevallen en ik ben heel de weg naar hier moeten stappen. Gelukkig had ik mijn stokken voor Nordic Walking nog in mijn koffer liggen !”.
De jager stapte binnen en was opgelucht Roodkapje en oma gezond en wel te zien.
“Hier,” zei de wolf en hij schoof de jager een bordje toe. “Eet maar een pannenkoekje en ze zijn verdomd lekker !”
De jager haalde zijn schouders op en zei: “OK, vooruit dan maar !”
Hij dacht bij zichzelf “wat zijn de tijden toch veranderd !”
Na de pannenkoeken installeerde de jager zich naast de wolf in de zetel en ze keken samen verder naar “Jurassic Park”.
Roodkapje en oma speelden samen “Top Model” op de Nintendo.
Het werd nog een gezellig namiddagje, en ze spraken af dit regelmatiger te doen. En zo gebeurde het ook, en ze leefden nog lang en gelukkig…
Laura Crick
Klas 6D
Roodkapje en de wolf
Er was eens een meisje dat Roodkapje heette. Ze was gek op dansen en was aan het oefenen op muziek van The Pussycat Dolls.
Plots riep haar moeder:
,,Roodkapje, oma heeft een sms’je gestuurd, ze vraagt of je heerlijke pannenkoekjes wil komen brengen naar haar. Oma is zo lang aan het surfen geweest op Seniorennet dat ze vergeten is om voor eten te zorgen.’’
,,OK, geen probleem.’’
Roodkapje pakte haar GSM, Nintendo, iPod en natuurlijk de pannenkoeken en stopte alles in haar rugzakje. Ze sprong op haar brommer en reed naar oma. Maar haar iPod stond zo luid dat ze bijna de wolf omver reed!
,,Hey, stoooop !!!’’ zei de wolf.
IEIEIEIET !!!!
,,Wat is er?’’ vroeg Roodkapje.
,,Mijn GPS is kapot en dus weet ik de weg naar oma niet meer !!’’
,,Oei, zo loopt heel het verhaaltje mis ! Volg mij maar !’’
De wolf sprong op zijn quad en volgde Roodkapje.
Na 2 minuten kwamen ze bij oma aan.
Bipbip bipbip .
,,Mijn GSM!’’ zei Roodkapje
Mama:,,Roodkapje?’’
Roodkapje:,,Ja, hallo mama!’’
Mama:,,Ben je al bij oma aangekomen ?’’
Roodkapje:,,Net aangekomen. Moet je nu wat weten?
De GPS van de wolf is kapot en dus is hij mij moeten volgen !! Vind je dat geen goeie grap ? HAHAHA !”
Mama:,,HAHAHA !! Doei !!’’
Roodkapje:,,Doei !!’’
Drrriiing ! Ze belden aan.
“Hallo, wie is daar ?”
“Roodkapje en de wolf !”
“Wacht, ik zet even mijn videocamera aan. Ah, nu zie ik het. Maar kom toch binnen.”
KRIEIEIEIEIP
“Daar is ons Roodkapje, ik verwachtte je al” zei oma.
De wolf keek wat verontwaardigd. “En verwachtte je mij dan niet ?” vroeg hij.
“Ja, een beetje wel eigenlijk, maar ik dacht dat je vroeger kwam”, zei oma plagerig.
“Dat zit zo”, zei de wolf. “Ik ben in het bos bijna omver gereden door Roodkapje die mij niet hoorde brullen, omdat de muziek van haar iPod keihard aan stond. Bovendien was mijn GPS toch kapot en dacht ik dat we dan net zo goed samen konden rijden. Ik ben haar gevolgd op mijn quad en voila, hier zijn we dan.”
“OK, prima” zei oma.
Waarop de wolf onmiddellijk vervolgde: “Ik heb mijn DVD van “Jurassic Park” meegebracht. Mag ik die zien op jouw digitale TV ?”
Oma fronste haar wenkbrauwen, maar gaf dan toe.
Roodkapje was hier helemaal niet blij mee. “Maar oma, ik heb mijn DVD van “High School Musical” meegebracht en ik wou die gezellig met jou bekijken !”
“Kom kom, Roodkapje. Ik houd niet zo van musicals en bovendien heb je toch je Nintendo bij ?”
“Dat is ook waar. Oma, ik toon je wel eens hoe je Top Model kan spelen op de Nintendo. Je bent vroeger toch nog styliste geweest, hé ?”
“Goed hoor,” zei oma, “maar je moet zeker ook het geluid van mijn GSM nog wat luider zetten, want dat lukt me maar niet. Die moderne technologie is soms toch wat te modern voor mij, hoor !” zuchtte oma.
Twee seconden later zei Roodkapje zo fier als een gieter: “Voila oma, dat was echt pottie.”
“Wat ? Is dat nu al in orde met mijn GSM ? Amai, wat knap van je !”
“KOMAAN TYRANNOSAURUS !!!”
“Zeg wolf, kan dat wat stiller ? Ik schrik me een aap !” zei oma.
“Sorry,” zei de wolf, “maar het is ook zo spannend en ik stem voor de tyrannosaurus.”
“Ja, ik had niet anders verwacht,” lachte Roodkapje.
“Shhtttt, ik wil verder kijken,” zei de wolf.
“Hier zijn de PANNENKOEKEN !!” riep oma. Ze had intussen de pannenkoeken even opgewarmd in de microgolfoven en voor de wolf en zichzelf een lekkere kop koffie gemaakt met de Senseo. Roodkapje kreeg een flesje Cécémel.
De wolf zette de DVD even op pauze, en zat als eerste aan tafel.
“Mmmm, lekkere pannenkoeken !” en hij peuzelde ze met zijn handen op.
“Beetje rustig aan, wolf,” zei oma, “wij willen er ook nog een paar, hoor.”
“Rustig rustig, “ smakte de wolf, “ ik heb er nog maar 2 binnen, ik laat er voor elk van jullie wel ééntje over.”
“Slokop !!!” siste Roodkapje.
“Ik laat er ook nog ééntje over voor de jager, die veel te laat is. Waar zit die trouwens, die moest hier al lang zijn !” zei de wolf.
TTTRRRRRRIIIIIIINNNNNNGGGGGGG !
“Als je van de duivel spreekt, …” zei de wolf glimlachend.
“Hallo,” riep Roodkapje door de intercom.
“Ik ben het, de jager. Oma is toch nog niet opgegeten door de wolf ? Ik ben wat te laat, maar mijn Land Rover was in panne gevallen en ik ben heel de weg naar hier moeten stappen. Gelukkig had ik mijn stokken voor Nordic Walking nog in mijn koffer liggen !”.
De jager stapte binnen en was opgelucht Roodkapje en oma gezond en wel te zien.
“Hier,” zei de wolf en hij schoof de jager een bordje toe. “Eet maar een pannenkoekje en ze zijn verdomd lekker !”
De jager haalde zijn schouders op en zei: “OK, vooruit dan maar !”
Hij dacht bij zichzelf “wat zijn de tijden toch veranderd !”
Na de pannenkoeken installeerde de jager zich naast de wolf in de zetel en ze keken samen verder naar “Jurassic Park”.
Roodkapje en oma speelden samen “Top Model” op de Nintendo.
Het werd nog een gezellig namiddagje, en ze spraken af dit regelmatiger te doen. En zo gebeurde het ook, en ze leefden nog lang en gelukkig…
Laura Crick
Klas 6D
woensdag 12 november 2008
Boekenbeurs Antwerpen
Naar jaarlijkse gewoonte bezocht ik maandag 10.11.2008 met man en 2 kinderen de Antwerpse Boekenbeurs. Sinds ca. mijn 7 jaar heb ik nog geen enkel jaar overgeslagen, dus dit was ca. de 34ste keer dat ik de Boekenbeurs een bezoek bracht. Mijn vader was bibliothecaris en fervent boekenliefhebber. Hij nam mijn broer en mij iedere herfstvakantie mee naar het Bouwcentrum (nu Antwerp Expo) en het werd al snel een traditie.
Als kind vond ik de grote hallen heel imposant en was ik bang om verloren te lopen. Zaal 4, waar de Standaard Uitgeverij altijd een hele grote stand heeft, bestond toen nog niet.
Intussen ken ik de Boekenbeurs als mijn broekzak en weet ik de grote uitgeverijen en winkels van buiten te vinden.
Maar de laatste jaren beginnen me toch enkele dingen op te vallen. Dat je er altijd over de koppen kunt lopen, en dat het er altijd heel warm is, is een jaarlijks terugkerend gegeven.
Maar aan de volgende 2 dingen begin ik me de laatste jaren wel te storen:
- je vindt quasi nergens een plaatsje om even te zitten en te bekomen, want door de massa mensen en de warmte slenteren, is best vermoeiend. Ik herinner me dat er vroeger in de middengangen banken stonden met kussentjes, waarop je even kon neerzitten. Akkoord, dat neemt weer plaats in, maar er kunnen zeker wat banken of zitplaatsen her en der gezet worden. In zaal 4 vind je dat wel, en in de cafetaria's ook, als je het geluk hebt een plaatsje te kunnen bemachtigen.
- het zou niet mogen om met broodjes (hot dog, préparé, ...) langs de boekenstanden te wandelen en al die mooie, splinternieuwe boeken vast te nemen. Ik heb altijd geleerd na het eten je handen te wassen en zeker vooraleer boeken vast te nemen. Dit gaat zeker op voor nieuwe boeken die nog verkocht moeten worden. Een idee voor de volgende jaren: op verscheidene plaatsen (vooral aan de cafetaria's) natte doekjes aan te bieden om je handen mee schoon te maken. Dat getuigt van respect voor al die boeken.
Enfin, ik heb weer heel wat interessante en mooie boeken gezien, en natuurlijk ook wel iets gekocht. De verleiding was, zoals steeds, te groot. Het was er warm, heel druk en we waren doodop toen we met de bus huiswaarts reden, maar ik had een voldaan gevoel. Onze kinderen waren ook heel moe, en misschien was het voor hen inderdaad wel wat te veel van het goede. Zij brachten er, zoals ieder jaar, heel wat tijd door met strips lezen. Mijn man is ook een stripliefhebber en die deed graag mee. Zo kon ik wat rondneuzen bij de verschillende standen.
Uren op zo'n beurs rondlopen, is niet de ideale vrijetijdsbesteding voor kinderen. Een typisch beeld van op de Boekenbeurs zijn ouders met zeurende kindjes met rode hoofdjes van vermoeidheid en de warmte, of kleine kindjes slapend in de buggy. Maar het aanbod van prachtige kinderboeken en allerlei activiteiten is wel echt de moeite. De aanschuifrij om een boek te laten signeren door Geronimo Stilton was ook de moeite, maar de echte fans hadden het er voor over ;-)
Elk jaar opnieuw vind ik het leuk om op de Boekenbeurs uit te kijken naar schrijvers die hun boeken signeren. Van dichtbij een schrijver in levende lijve te zien, dat doet me iets. Een schrijver dwingt bij mij altijd bewondering en respect af.
Ik hoop dat het me ooit ook lukt om boeken voor kinderen te schrijven en die te laten uitgeven. Schrijfster van kinderboeken worden, dat is mijn grote droom ! Mijn grote voorbeeld is Francine Oomen, die de schitterende reeks 'Hoe overleef ik ...' en de boeken van 'Lena Lijstje' heeft geschreven. Mijn dochter van 11 is er gek op, en ik ook !
Als kind vond ik de grote hallen heel imposant en was ik bang om verloren te lopen. Zaal 4, waar de Standaard Uitgeverij altijd een hele grote stand heeft, bestond toen nog niet.
Intussen ken ik de Boekenbeurs als mijn broekzak en weet ik de grote uitgeverijen en winkels van buiten te vinden.
Maar de laatste jaren beginnen me toch enkele dingen op te vallen. Dat je er altijd over de koppen kunt lopen, en dat het er altijd heel warm is, is een jaarlijks terugkerend gegeven.
Maar aan de volgende 2 dingen begin ik me de laatste jaren wel te storen:
- je vindt quasi nergens een plaatsje om even te zitten en te bekomen, want door de massa mensen en de warmte slenteren, is best vermoeiend. Ik herinner me dat er vroeger in de middengangen banken stonden met kussentjes, waarop je even kon neerzitten. Akkoord, dat neemt weer plaats in, maar er kunnen zeker wat banken of zitplaatsen her en der gezet worden. In zaal 4 vind je dat wel, en in de cafetaria's ook, als je het geluk hebt een plaatsje te kunnen bemachtigen.
- het zou niet mogen om met broodjes (hot dog, préparé, ...) langs de boekenstanden te wandelen en al die mooie, splinternieuwe boeken vast te nemen. Ik heb altijd geleerd na het eten je handen te wassen en zeker vooraleer boeken vast te nemen. Dit gaat zeker op voor nieuwe boeken die nog verkocht moeten worden. Een idee voor de volgende jaren: op verscheidene plaatsen (vooral aan de cafetaria's) natte doekjes aan te bieden om je handen mee schoon te maken. Dat getuigt van respect voor al die boeken.
Enfin, ik heb weer heel wat interessante en mooie boeken gezien, en natuurlijk ook wel iets gekocht. De verleiding was, zoals steeds, te groot. Het was er warm, heel druk en we waren doodop toen we met de bus huiswaarts reden, maar ik had een voldaan gevoel. Onze kinderen waren ook heel moe, en misschien was het voor hen inderdaad wel wat te veel van het goede. Zij brachten er, zoals ieder jaar, heel wat tijd door met strips lezen. Mijn man is ook een stripliefhebber en die deed graag mee. Zo kon ik wat rondneuzen bij de verschillende standen.
Uren op zo'n beurs rondlopen, is niet de ideale vrijetijdsbesteding voor kinderen. Een typisch beeld van op de Boekenbeurs zijn ouders met zeurende kindjes met rode hoofdjes van vermoeidheid en de warmte, of kleine kindjes slapend in de buggy. Maar het aanbod van prachtige kinderboeken en allerlei activiteiten is wel echt de moeite. De aanschuifrij om een boek te laten signeren door Geronimo Stilton was ook de moeite, maar de echte fans hadden het er voor over ;-)
Elk jaar opnieuw vind ik het leuk om op de Boekenbeurs uit te kijken naar schrijvers die hun boeken signeren. Van dichtbij een schrijver in levende lijve te zien, dat doet me iets. Een schrijver dwingt bij mij altijd bewondering en respect af.
Ik hoop dat het me ooit ook lukt om boeken voor kinderen te schrijven en die te laten uitgeven. Schrijfster van kinderboeken worden, dat is mijn grote droom ! Mijn grote voorbeeld is Francine Oomen, die de schitterende reeks 'Hoe overleef ik ...' en de boeken van 'Lena Lijstje' heeft geschreven. Mijn dochter van 11 is er gek op, en ik ook !
zondag 9 november 2008
Scrapbooking !!!
Scrapbooking = mooie, originele layouts maken met foto's. Het is een hobby die overgewaaid is vanuit de USA en vooral in Nederland al goed ingeburgerd is. Een paar leuke websites i.v.m. scrapbooking vind je bij mijn links. Leuke herinneringen voor jezelf, je kinderen, je familie en vrienden. Prettig om te maken, tof om te geven en een origineel cadeau om te krijgen. Heel persoonlijk en uniek !
zondag 2 november 2008
Brieven / Teksten schrijven & vertalen
Een brief/tekst in het Nederlands, Engels of Duits opstellen of een brief/tekst vertalen in het Nederlands, Engels of Duits ?
Een samenvattende vertaling van Engelse of Duitse teksten in het Nederlands (studenten) ?
Ik doe dit graag voor u - prijs overeen te komen.
Een samenvattende vertaling van Engelse of Duitse teksten in het Nederlands (studenten) ?
Ik doe dit graag voor u - prijs overeen te komen.
Abonneren op:
Posts (Atom)