Vreselijke pijnen, het went inderdaad nooit. Je kan ze ook niet negeren, daarvoor zijn ze te erg.
Word je er sterker van ? Ach, ik vind van niet. Constante pijnen putten je uit en zuigen je leeg. Ze nemen al je energie weg. Je wordt zo moe van al dat vechten.
Kun je de pijnen accepteren en ermee leren leven ? Ik probeer het, maar het valt niet mee.
Kun je de pijnen verzachten ? Ja, als je de kans hebt, de ruimte, de tijd, de mogelijkheid. Maar je kan niet om het dagdagelijkse leven heen, je moet verder. En dan is het weer om zeep.
De zoektocht naar de oorzaken en de juiste behandeling is een veldslag op zich. Het is zo vermoeiend om heen en weer geslingerd te worden tussen hoop en wanhoop/teleurstelling.
En het ergste is misschien wel dat het niet zichtbaar is aan de buitenkant. Fibromyalgie, zenuwpijnen en nog een heel aantal andere pijnen zijn niet zichtbaar voor de buitenwereld. Maar ze zijn hels en het is een hel om er constant mee te moeten leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten