Welcome to my scrapworld

Becky Higgins' Project Life

Becky Higgins' Project Life
http://www.beckyhiggins.com/products/

Please link to my site if you copy text or pictures. Thanks.

© Ingrid Poppeliers - http://www.taalcreatief.blogspot.com/

maandag 8 juni 2009

De zin en onzin der dingen

Heel vaak, veel te vaak, stel ik me de vraag over de zin of onzin van iets. Ik weet niet of iedereen zich die vraag stelt, maar ik word er soms gek van. Als ik iets doe, moet ik weten waarvoor het dient en of het zin heeft. Niets doen, heeft ook zin en daar kan ik van genieten. Maar dingen doen waarvan je hoegenaamd niet weet waarom of waarvoor, daar heb ik problemen mee.

Zo moesten we op school anno 1985-1987 nog steno leren in 3 talen ! In het Nederlands, Frans, Engels en Duits. Oei, dat zijn er 4. Wie weet er nu nog wat steno is, laat staan, wie gebruikt het nog ? We moesten het vlot kunnen neerpennen, omzetten en nadien ook nog uittypen op een electronische Olivetti typemachine. Ik bekeek het als een spelletje en vond het wel leuk om te doen. Maar ik heb het inderdaad nooit nodig gehad. En weet je wat, ik kan het nog redelijk goed, zelfs de afkortingen. Je moet niet vragen hoe we gedrild zijn geweest ;-)

We kregen toen slechts 1 uur het vak 'introductie van de pc'. Dat was nog heel schoorvoetend, hoor, ik vond het heel moeilijk. Die IBM van toen was dan ook niet de gebruiksvriendelijke pc die we nu gebruiken. De huidige generatie groeit op met een pc. De kinderen kunnen er, bij wijze van spreken, al weg mee van in de wieg. En dat is zeker nuttig, want met een pc kunnen werken en er één (of meerdere) in huis hebben, is nu de normaalste zaak van de wereld.

Ik denk graag terug aan het pré-computertijdperk, eveneens het pré-GSM-tijdperk. We moesten niet zoveel, we werden niet zo overspoeld door steeds nieuwere technologie-speeltjes. Nu kan je amper nog bijhouden wat er allemaal op de markt is. De jongeren hoor ik niet klagen, hoor. Die zijn goed op de hoogte.
Ik geef het niet graag toe, maar er komt al een hele generatie na ons. Ik denk dat onze ouders zich ook zo moeten gevoeld hebben toen ze zo oud waren als wij nu en wij opgroeiende tieners waren. De geschiedenis herhaalt zich steeds weer. We schuiven door naar een volgende generatie, of we dat nu willen of niet.

En intussen blijf ik nadenken over de zin of onzin der dingen. Tot ik er gek van word ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten