Het geheime dagboek van Laura Stargirl
Liefste Dagboek,
Het is niet altijd even makkelijk om beroemd te zijn. Het probleem begint al met het zoeken naar een klinkende artiestennaam, tenminste als je je echte naam niet wil gebruiken, zoals ik. Eerst dacht ik aan Laura C. Maar dat leek te veel op Isabelle A. Dan dacht ik, waarom niet Laura Star, maar dat is een merk van strijkijzers, dus dat dan maar niet. Laura Singer vond ik ook mooi klinken, maar dat is dan blijkbaar weer een merk van naaimachines. Uiteindelijk koos ik dan maar voor Laura Stargirl (maar wel gewoon Laura voor de vrienden en familie!)
Dan begon het 2de probleem: Hoe geraak ik in een topfilm als ik nog niet eens bekend ben ? Maar, geloof het of niet, plots won ik de lotto en weg was ik op mijn moto (grapje ;-), met het vliegtuig natuurlijk, richting Hollywood ! Daar stond ik dan, met mijn valies en rugzakske. Waar waren die paparazzi nou, ze zijn er nooit als je ze nodig hebt! Uiteindelijk kocht ik wat kauwgom, een blitse zonnebril en een krantje. En wat stond er op de 1ste bladzijde van dat krantje ? ‘Studio Hollywood zoekt buitenlandse actrice voor nieuwe James Bondfilm’. Ik dacht onmiddellijk: ‘Komaan, erop af, dat is iets voor mij.’
Ik belde Studio Hollywood en versierde een afspraakje. De auditie verliep vlotjes, vooral ook omdat ik de enige buitenlandse kandidate was. Viel dat eventjes mee. Ze vonden mijn typische (lees: rare) Engelse tongval zo geslaagd dat ik geknipt was voor de rol van vreemdelinge. En voilà, ik kreeg een gastrol in de nieuwste James Bondfilm. Mijn éérste rol als actrice in Hollywood, wauw ! Wie had dat durven denken ? Hoe gaat dat spreekwoord weer van ‘met je gat in de boter gevallen’? Wel, ik was er wel degelijk in gevallen.
Daarna ging het allemaal nogal snel en ik werd na een tijdje een bekend gezicht in Hollywood en omstreken. Nu kan ik mijne kop nergens meer laten zien, of ik sta ‘in de boekskes’. Toen ik hier aankwam, was ik wanhopig om bekend te worden, en nu krijg ik die opdringerige fotografen niet meer van mij afgeschud. Als ik ga joggen in het park of ga shoppen in de exclusieve winkelbuurt in Beverly Hills, altijd hebben ze me gezien. Met schmink, zonder schmink, in mooie kleren, in slonzige kleren, dat maakt allemaal niets uit. Gezien hebben ze het toch. Ze jagen op je, zoals een jager op zijn prooi.
Gelukkig heb ik een grote villa om me in te verschuilen als ik de drukte allemaal wat beu ben. Daar zit ik dan, in die veel te grote villa met die veel te grote tuin en dat veel te grote zwembad. Mijn vriend en ik wonen er maar met ons tweetjes, maar in feite zou er een heel leger kunnen wonen. In onze veel te grote tuin geven we geregeld feestjes voor andere filmsterren. Dan praten we over onze nieuwste Ferrari’s en Porsches, onze nieuwste kledingaankopen van Armani, Versace, Yves Saint Laurent en noem maar op, maar we praten ook over onze buitenverblijven in Zuid-Frankrijk, Italië, en noem ook maar op.
Ach, dat is wel leuk, maar soms mag het van mij best wat minder allemaal. Soms gaat het ook wel wat vervelen, al die drukdoenerij. Weet je waar ik in feite enorm van kan genieten ? Lekker gewoon, lekker knus op de zetel met een goed boek en een zak popcorn. En verder niemand in huis. Gewoon wat rust en tijd voor mezelf.
Mijn ouders zeiden me vroeger altijd: ’Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’ Nou, dat ben ik nooit vergeten, hoor !.
Tot de volgende keer, mijn liefste dagboek !
Laura Stargirl
PS: dit is mijn knuffeltje, sht, aan niemand verklappen, hoor !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten