Waarom zeg me waarom ? / Why tell me why ?

Ik zit met zoveel vragen waarop ik nooit een antwoord zal krijgen.

• waarom kwetsen mensen elkaar soms zo diep ?
• waarom blijven mooie liedjes meestal niet duren ?
• waarom hebben mensen soms zo weinig respect voor elkaar ?
• waarom schijnen sommige mensen er plezier in te scheppen anderen te kleineren, te pesten ?
• waarom lopen we soms in een wijde boog rond mensen die vechten tegen een ernstige ziekte ?  Omdat we niet meer weten wat te zeggen tegen hen ?  Of waarom mijden we soms mensen die pas een kind, partner of ouder verloren hebben ?  Omdat we bang zijn iets verkeerds te zeggen ?  Ze hebben onze troost en steun zo hard nodig, al was het maar ons luisterend oor.
• waarom zijn er nog steeds ouders die hun waardevolste bezit - hun kinderen - niet vastklikken in de auto ?  waarom fietsen er nog zoveel mensen - vooral ook jongeren - zonder licht of fluovest door het donker ?  waarom moeten er eerst drama's gebeuren vooraleer een mens beseft hoe belangrijk veiligheid is ?
• waarom zijn sommige chauffeurs zo laf om vluchtmisdrijf te plegen nadat ze iemand hebben aangereden ? 
• waarom scheppen sommige hondeneigenaars er blijkbaar plezier in om hun honden uit te laten rondom de schoolpoort, zodat de kinderen, leerkrachten en ouders haast moeten slalommen rondom de honden'cadeautjes' ?  Zijn ze te lui of te 'schoon' om het op te kuisen, of zijn ze gewoon moedwillig ?  Aan de schoolpoort hier in het dorp en de hele stoep rondom is het haast elke dag prijs.  Dat lijkt me iets te veel toeval.  De dieren verwijt ik niets, hun baasjes des te meer.

Misschien droom ik te veel.  De maatschappij is nu eenmaal niet perfect.  Maar een beetje beter op sommige vlakken moet toch kunnen.  Ik blijf er in elk geval voor ijveren en naar streven.  Noem me dan maar een idealist.  Die moeten er ook zijn.  Al brengt het wel veel frustraties en ergernis met zich mee.