Vandaag, 29 januari, is het in Vlaanderen en Nederland Gedichtendag. Dat is al traditie sinds het jaar 2000 en het vindt telkens plaats op de laatste donderdag van januari.
Sommige gedichten kan ik niet zo waarderen, maar andere dan weer wel. Met schilderijen is dat ook zo. Moderne abstracte kunst is veelal niet aan mij besteed, maar ik hou van schilderijtjes in aquarel alsook het werk van de impressionisten. Zoveel mensen, zoveel verschillende meningen. Kunst is nu eenmaal heel subjectief.
Op een dag als vandaag is een gedicht wel op zijn plaats. Ik ken er niet zo ongelooflijk veel, maar 'De Wolken' van Martinus Nijhoff heeft een bijzondere waarde voor mij en mijn familie. Het was het lievelingsgedicht van mijn vader. Dus ik draag dit vandaag heel speciaal aan hem op.
'De Wolken' (Martinus Nijhoff)
Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lag
Lang-uit met moeder in de warme hei,
De wolken schoven boven ons voorbij
En moeder vroeg wat 'k in de wolken zag.
En ik riep: 'Scandinavie, en: eenden,
Daar gaat een dame, schapen met een herder -
De wond'ren werden woord en dreven verder,
Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende.
Toen kwam de tijd dat 'k niet naar boven keek,
Ofschoon de hemel vol van wolken hing,
Ik greep niet naar de vlucht van 't vreemde ding
Dat met zijn schaduw langs mijn leven streek.
- Nu ligt mijn jongen naast mij in de heide
En wijst me wat hij in de wolken ziet,
Nu schrei ik zelf, en zie in het verschiet
De verre wolken waarom moeder schreide -
Becky Higgins' Project Life
http://www.beckyhiggins.com/products/
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten