Walking in a Winter Wonderland

Vandaag ben ik dus naar buiten getrokken, gewapend met mijn fotocamera en ik had er zin in. Het namiddagzonnetje toverde een warme gloed op onze gezichten en deed de witte sneeuw en het ijs schitteren als kristallen. We vertrokken met ons drietjes, want Stijn was naar een verjaardagsfeestje. Ons Laura ging met de catechesegroep voor het vormsel een doopviering in de kerk bijwonen. Dus, na een tijdje splitsten we op en trok ik alleen verder.


Ik heb genoten van mijn wandeling naar en in het park. Zo'n 2 uren bleef ik er genieten van de sneeuwpracht en ik heb hopen foto's gemaakt. Zoals ik al eens zei, het komt niet aan op eentje meer of minder. Ik kan pas beslissen welke foto's ik houd en welke niet als ik ze op het scherm van onze PC heb bekeken.

Na die 2 uren wandelde ik naar huis, mijn handen en voeten bevroren. Ik had wel handschoenen mee, maar ooit al eens foto's genomen met fleece handschoenen aan ? Dat gaat niet, hoor. Even afzien voor de goeie zaak is mij niet te veel gevraagd. Alles voor mijn foto's. Klinkt misschien wat overdreven, maar ik ben er toch zo graag mee bezig. In feite had ik ook graag professioneel fotograaf willen worden, maar een mens kan nu eenmaal niet alles hebben, dus houd ik het maar bij gezonde amateurfotografie. Hierbij een paar winterbeelden van mijn oogst van vandaag.