Schril contrast

De twee eerste schoolweken zitten er op. Hopelijk zijn alle kinderen goed gestart. Intussen zijn de info-avonden volop bezig of ook al achter de rug. Wij als fiere en bezorgde ouders gaan erheen om te kijken bij wie ons kind een schooljaar gaat doorbrengen en wat er op het programma staat. Velen maken een praatje met de juf of meester omtrent speciale aandachtspunten voor hun kind. Tenslotte wil toch elke ouder dat zijn of haar kind gelukkig is op school, dat het kind goed mee kan en voldoende begrip krijgt.

Ik vind het altijd mooi om te zien hoe we begaan zijn met het welzijn en geluk van onze kinderen. Voor de middelbare-schoolstudenten onglipt dat de ouders een beetje, maar in kleuterschool en lagere school is het contact met de school en leerkrachten meer aanwezig.

Maar toen ik deze week foto's zag van de overstromingen in Pakistan, werd ik toch even stil. Kinderen die niets meer over hebben, zelfs geen huis meer om in te wonen. Hun ouders willen toch ook het beste voor hun kinderen. Maar wat kunnen ze hen bieden ? En dat geldt voor miljoenen kinderen in de wereld. Denk maar aan de aardbeving in Haïti en nog zoveel andere rampen in de wereld. Overal blijven er kinderen alleen achter, vaak aan hun lot overgelaten. Gelukkig zijn er organisaties als SOS Kinderdorpen, UNICEF, Artsen zonder Grenzen, ... die zich bekommeren om deze kinderen.

Wij behoren tot de happy few die kunnen kiezen uit een overaanbod van mooi schoolgerief, kleren, eten en drinken, om nog maar te zwijgen van alle andere luxe die we hebben. Onze kinderen hebben een dak boven hun hoofd, kleren om te dragen, en ze hoeven geen honger te lijden. Drinkwater komt gewoon uit de kraan. Ze moeten geen kilometers lopen voor drinkbaar water. Wij wassen zelfs onze kleren met drinkwater, onze auto's, we kuisen ermee, we trekken het toilet door met drinkwater (!)

Hoe oneerlijk is de rijkdom in de wereld verdeeld. Ik vind dat we geregeld eens moeten uitzoomen en om ons heen moeten kijken. We willen allemaal nog dit en dat, maar vele dingen verdwijnen toch in het niets als je ziet waarmee vele miljoenen mensen en ook kinderen het moeten stellen. Laat ons dankbaar zijn met wat we hebben. En dankbaar dat we onze kinderen een geborgen en gelukkig leven kunnen bieden.

Want heeft niet elk kind recht op geborgenheid en op ouders die voor hen zorgen ? Helaas is dit voor miljoenen kinderen niet het geval. En dan al die kindsoldaten, misbruikte en uitgebuite kinderen. Laat ons dankbaar zijn dat onze kinderen kinderen mogen zijn. En laat ons ons steentje bijdragen voor de andere kinderen in de wereld die het minder goed hebben dan de onze. Ik vind het belangrijk dat onze kinderen beseffen in wat voor rijkdom wij hier leven. Wij en ook onze kinderen moeten er ons van bewust zijn.

Because it matters. Because children matter. They matter a lot.