Alles gaat voorbij

Nothing lasts forever ... niets blijft voor altijd.

Deze dagen zitten de studenten te zwoegen voor de examens. Al die leerstof die in die hoofdjes moet gepompt worden. Ook al is het bij mij reeds lang geleden, toch voel ik met hen mee en herinner ik me nog de spanning en stress die erbij kwam kijken. Nu hebben we trouwens zelf een studentje die moet blokken voor de examens. Niet te geloven dat dat 1ste jaar middelbaar reeds voorbij is ! Wat vliegt de tijd toch. Nog een kleine spurt tot aan de eindmeet, en dan is het vakantie voor de leerlingen en studenten. Een mens wordt er zowaar wat weemoedig van.

Weemoed heb ik altijd op het einde van een schooljaar en eind december. Even terugblikken op leuke en minder leuke dingen die gebeurd zijn. Weemoed is ook mijn deel nu we vorige woensdag afscheid moesten nemen van mijn lieve grootmoeder. Ze was 91 en ze heeft nu eindelijk rust, want ze was moe.
Maar toch doet zo'n afscheid pijn, want nu kan ik haar niet meer zien en een knuffel geven. Maar ook is er met haar nu een heel hoofdstuk in mijn leven afgesloten. Ik heb hele mooie tijden beleefd bij moeke in Oosthoven (Oud-Turnhout) en die herinneringen staan me nog bij als de dag van gisteren. Het is vreemd dat ze er nu niet meer is. Het vraagt tijd om het verdriet wat te laten slijten. Maar de heimwee naar vroeger, die blijft. Die gaat niet voorbij. Nooit. En dat is goed. Toch wou ik soms dat ik nog één keertje terugkon naar vroeger, toen mijn vader en moeke nog leefden. Nog een keertje die heerlijke, onbezorgde tijd als kind in de jaren '70 beleven. Daar zou ik geld voor geven ...