Ons middelbare-school-studentje is goed van start gegaan. Het is wat wennen met al die verschillende vakken, de uitpuilende boekentas vol boeken en kaften, de nieuwe agenda waarin ze leren plannen, ... Het gaat haar allemaal goed af. Maar ik heb de indruk dat ik meer moeite heb met het wennen aan de nieuwe situatie dan ons Laura zelf ;-)
Het is zo raar dat ik minder voeling heb met wat er allemaal gebeurt op school en het lesmateriaal is nog totaal onvertrouwd. Een nieuwe school, allemaal nieuwe leerkrachten, ze rijden in een groepje van 5 met de fiets naar school, ... Ze hebben zelf een heuse 'studentenpas', wauw !
Voor een moeder is het weer een beetje 'loslaten', hé. Ongelooflijk hoe die zesde-klassertjes zo plots veranderd zijn in zelfstandige tieners die hun eigen weg zoeken en vinden. Dat is heel positief en ik ben blij dat de overgang naar de middelbare school zo vlot verloopt. Ze zit dan ook met 8 vriendinnen en 'oude bekenden' van het 6de in de klas. Dat maakt natuurlijk alles al veel aangenamer.
Maar als moeder moet je toch weer een sprong nemen. Dat kleine meisje weer een stukje meer loslaten en haar eigen weg laten zoeken, samen met haar vriendinnetjes. Dat is toch altijd een beetje moeilijk en ook nu heb ik er wat moeite mee.
De eerste keer naar de creche, de eerste keer naar de kleuterschool, de eerste keer naar de lagere school en nu naar de middelbare school. Eo zo groeien we samen verder, stukje bij beetje, telkens een beetje afscheid nemen en een volgende fase ingaan.
ABBA heeft hier een prachtige song over gemaakt (ja, daar ben ik weer met mijn lyrics ;-)
'Slipping through my fingers all the time, I try to capture every minute ... Schoolbag in hand, she leaves home in the early morning, waving goodbye with her absent-minded smile. I watch her go with that old sentimental feeling and a sense of guilt I can't explain...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten