 |
| © Ingrid Poppeliers |
In soberheid zit veel rijkdom
(Bron: http://www.bzn.be/nl/spreuk_van_de_maand)
Het belangrijkste in 't leven is gratis.
Dat weten we allemaal. Tegelijk laten we dat besef ondersneeuwen door veel banale dingen. Wat eigenlijk onbelangrijk is, eist onze aandacht op. Rondom ons zijn er velen die weet hebben van onze niet te stillen honger. Ze komen onze begerigheid tegemoet in goed verpakte boodschappen tot je toehapt. Zeg maar: consumeert.
Leven in het rijke Westen is een voorrecht.
Als je geld hebt. Voortdurend word je belaagd met goeddoordachte reclameboodschappen, die je in alle toonaarden overtuigen dat je met dit product gelukkiger zal worden. Alsof er een uitwendige remedie bestaat voor geluk. Alsof 'meer materie' garant staat voor 'meer leven'. Zit daar niet de oorzaak van ellende in ons en rondom ons ? Want de materie is toch niet alles vervullende ? En de buitenkant is toch schijn ? Rest ons dan de leegte niet ?
En de vervreemding ?
Steeds meer mensen zijn terug op zoek naar wat hen 'vervult'. Merkwaardig daarbij is, dat men haast instinctief op zoek gaat naar nog meer prikkels. Maar zelden zoeken ze hun honger naar 'zin' in hun innerlijke wereld. Het leven aan de 'binnenkant'. Willen we opnieuw 'zin' vinden, zullen we ons dan niet moeten keren in onszelf, in onze eigen diepte ?
Door stil te staan.
Er zijn mensen die voor zichzelf doorhebben dat het niet om de buitenkant gaat. Dat een stressvol leven voor enkele euro's meer pure waanzin is. Ze willen dan ook weg uit de waan van de dag. Loskomen van de illusie van presteren, produceren en consumeren. Ze willen vooral hun leven terug en tijd kunnen maken voor de dingen die er wel toe doen. Desnoods eenvoudiger en met wat minder en gezonder ook.
Ze verlangzamen, verinnerlijken en verbinden zich op die manier met een andere dimensie van het leven. Ze krijgen terug voeling met hun binnenkant. Eerst is dat wat onwennig en weten ze niet goed wat en waarnaar toe - totdat de rijkdom van versobering zich toont met haar onvermoede gaven.
Minder materie, méér leven. Minder buitenkant, méér binnenkant. Minder vormen, méér inhoud. Minder hebben, méér zijn.
(Bron: http://www.bzn.be/nl/spreuk_van_de_maand)
Het belangrijkste in 't leven is gratis.
Dat weten we allemaal. Tegelijk laten we dat besef ondersneeuwen door veel banale dingen. Wat eigenlijk onbelangrijk is, eist onze aandacht op. Rondom ons zijn er velen die weet hebben van onze niet te stillen honger. Ze komen onze begerigheid tegemoet in goed verpakte boodschappen tot je toehapt. Zeg maar: consumeert.
Leven in het rijke Westen is een voorrecht.
Als je geld hebt. Voortdurend word je belaagd met goeddoordachte reclameboodschappen, die je in alle toonaarden overtuigen dat je met dit product gelukkiger zal worden. Alsof er een uitwendige remedie bestaat voor geluk. Alsof 'meer materie' garant staat voor 'meer leven'. Zit daar niet de oorzaak van ellende in ons en rondom ons ? Want de materie is toch niet alles vervullende ? En de buitenkant is toch schijn ? Rest ons dan de leegte niet ?
En de vervreemding ?
Steeds meer mensen zijn terug op zoek naar wat hen 'vervult'. Merkwaardig daarbij is, dat men haast instinctief op zoek gaat naar nog meer prikkels. Maar zelden zoeken ze hun honger naar 'zin' in hun innerlijke wereld. Het leven aan de 'binnenkant'. Willen we opnieuw 'zin' vinden, zullen we ons dan niet moeten keren in onszelf, in onze eigen diepte ?
Door stil te staan.
Er zijn mensen die voor zichzelf doorhebben dat het niet om de buitenkant gaat. Dat een stressvol leven voor enkele euro's meer pure waanzin is. Ze willen dan ook weg uit de waan van de dag. Loskomen van de illusie van presteren, produceren en consumeren. Ze willen vooral hun leven terug en tijd kunnen maken voor de dingen die er wel toe doen. Desnoods eenvoudiger en met wat minder en gezonder ook.
Ze verlangzamen, verinnerlijken en verbinden zich op die manier met een andere dimensie van het leven. Ze krijgen terug voeling met hun binnenkant. Eerst is dat wat onwennig en weten ze niet goed wat en waarnaar toe - totdat de rijkdom van versobering zich toont met haar onvermoede gaven.
Minder materie, méér leven. Minder buitenkant, méér binnenkant. Minder vormen, méér inhoud. Minder hebben, méér zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten