Welcome to my scrapworld

Becky Higgins' Project Life

Becky Higgins' Project Life
http://www.beckyhiggins.com/products/

Please link to my site if you copy text or pictures. Thanks.

© Ingrid Poppeliers - http://www.taalcreatief.blogspot.com/

zaterdag 7 juli 2012

Vakantie: veel buiten zijn en op lagere versnelling leven

© Ingrid Poppeliers

VAKANTIE

= genieten van licht, lucht, zon, ruimte
= leven in een lagere versnelling
= doen wat je graag wil doen, zonder schuldgevoelens (You only live once)


Ik lees trouw elke week de column 'En toch ...' in de Gezinsbond.  An Candaele verwoordt altijd zo mooi wat er zoal leeft bij zichzelf, haar gezin en de wereld.  Deze week schreef ze een stukje over 'buiten zijn'.  Dat maakt een mens gelukkiger.
Ik kan dat alleen maar volmondig beamen.  Een dag niet buiten geweest, is voor mij een dag niet geleefd.  Een mens heeft frisse lucht nodig, zuurstof, zonlicht, zonnewarmte en ruimte.  Ik ben zo vrij een stukje te citeren uit de column van An Candaele.
''... Wie buiten kan zijn, is minder gestresseerd en staat gelukkiger in het leven', zegt een recent onderzoek.  De meeste mensen hebben geen onderzoek nodig om dat te weten.  Net zo goed als we weten dat een boog die voortdurend gespannen staat, zijn spankracht verliest of knapt. Maar ernaar leven is een ander paar mouwen.  En ik ben niet de enige die het evenwicht wel eens verliest.  Zoals dat gaat als je iets voor hebt, komen de verhalen van herkenning.

"Het is pas als je aan de zijkant van de snelweg staat bij te tanken of op de pechstrook belandt, dat je merkt hoe hectisch het eraan toe gaat", schrijft iemand.  Wat je dan nodig hebt daar op die pechstrook is dus: buiten zijn.  En vrienden die laten merken dat ze met je begaan zijn, die eens binnenspringen of mee wandelen en je gerust laten als je alleen wil zijn.  En tijd is er ook nodig om rust te brengen in een hoofd dat, ook al valt het werk weg, voortraast alsof er van alles, en liefst allemaal tegelijk, gedaan moet worden.

Maar door de wurggreep van alle moetens en willens heen, breekt na enkele weken toch plots het gevoel van ruimte en vrijheid.  En jawel, dat heuglijke moment overkomt me buiten. Wandelend op een verlaten strand.  Met de voeten in het water en met zon, wind en de golven als tochtgenoot.  Dat 'de klop van de hamer' daarmee overwonnen is, blijkt achteraf voorbarig, maar ik weet mijn bondgenoot nu te vinden.  Die lagere versnelling wens ik iedereen toe voor de vakantie...'

(Bron: En toch ... door An Candaele - de Gezinsbond)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten