Boekenbeurs Antwerpen

Naar jaarlijkse gewoonte bezocht ik maandag 10.11.2008 met man en 2 kinderen de Antwerpse Boekenbeurs. Sinds ca. mijn 7 jaar heb ik nog geen enkel jaar overgeslagen, dus dit was ca. de 34ste keer dat ik de Boekenbeurs een bezoek bracht. Mijn vader was bibliothecaris en fervent boekenliefhebber. Hij nam mijn broer en mij iedere herfstvakantie mee naar het Bouwcentrum (nu Antwerp Expo) en het werd al snel een traditie.
Als kind vond ik de grote hallen heel imposant en was ik bang om verloren te lopen. Zaal 4, waar de Standaard Uitgeverij altijd een hele grote stand heeft, bestond toen nog niet.
Intussen ken ik de Boekenbeurs als mijn broekzak en weet ik de grote uitgeverijen en winkels van buiten te vinden.

Maar de laatste jaren beginnen me toch enkele dingen op te vallen. Dat je er altijd over de koppen kunt lopen, en dat het er altijd heel warm is, is een jaarlijks terugkerend gegeven.

Maar aan de volgende 2 dingen begin ik me de laatste jaren wel te storen:

- je vindt quasi nergens een plaatsje om even te zitten en te bekomen, want door de massa mensen en de warmte slenteren, is best vermoeiend. Ik herinner me dat er vroeger in de middengangen banken stonden met kussentjes, waarop je even kon neerzitten. Akkoord, dat neemt weer plaats in, maar er kunnen zeker wat banken of zitplaatsen her en der gezet worden. In zaal 4 vind je dat wel, en in de cafetaria's ook, als je het geluk hebt een plaatsje te kunnen bemachtigen.

- het zou niet mogen om met broodjes (hot dog, préparé, ...) langs de boekenstanden te wandelen en al die mooie, splinternieuwe boeken vast te nemen. Ik heb altijd geleerd na het eten je handen te wassen en zeker vooraleer boeken vast te nemen. Dit gaat zeker op voor nieuwe boeken die nog verkocht moeten worden. Een idee voor de volgende jaren: op verscheidene plaatsen (vooral aan de cafetaria's) natte doekjes aan te bieden om je handen mee schoon te maken. Dat getuigt van respect voor al die boeken.

Enfin, ik heb weer heel wat interessante en mooie boeken gezien, en natuurlijk ook wel iets gekocht. De verleiding was, zoals steeds, te groot. Het was er warm, heel druk en we waren doodop toen we met de bus huiswaarts reden, maar ik had een voldaan gevoel. Onze kinderen waren ook heel moe, en misschien was het voor hen inderdaad wel wat te veel van het goede. Zij brachten er, zoals ieder jaar, heel wat tijd door met strips lezen. Mijn man is ook een stripliefhebber en die deed graag mee. Zo kon ik wat rondneuzen bij de verschillende standen.

Uren op zo'n beurs rondlopen, is niet de ideale vrijetijdsbesteding voor kinderen. Een typisch beeld van op de Boekenbeurs zijn ouders met zeurende kindjes met rode hoofdjes van vermoeidheid en de warmte, of kleine kindjes slapend in de buggy. Maar het aanbod van prachtige kinderboeken en allerlei activiteiten is wel echt de moeite. De aanschuifrij om een boek te laten signeren door Geronimo Stilton was ook de moeite, maar de echte fans hadden het er voor over ;-)

Elk jaar opnieuw vind ik het leuk om op de Boekenbeurs uit te kijken naar schrijvers die hun boeken signeren. Van dichtbij een schrijver in levende lijve te zien, dat doet me iets. Een schrijver dwingt bij mij altijd bewondering en respect af.
Ik hoop dat het me ooit ook lukt om boeken voor kinderen te schrijven en die te laten uitgeven. Schrijfster van kinderboeken worden, dat is mijn grote droom ! Mijn grote voorbeeld is Francine Oomen, die de schitterende reeks 'Hoe overleef ik ...' en de boeken van 'Lena Lijstje' heeft geschreven. Mijn dochter van 11 is er gek op, en ik ook !