 |
| © Ingrid Poppeliers |
Mijn zomertuin is moe
Laat mijn tuin een tuin zijn,
waar de herfst weer spreekt,
als de bloemen droevig lijken,
en mijn zomertuin breekt.
Laat mijn tuin een tuin zijn,
waar de herfst mijn verlangen voedt
naar lentebloesems, voorjaarskleur
en zomergloed.
Laat mijn tuin een tuin zijn
met bomen van vruchten verlaten,
verdeeld als een kleurenpalet op het gras,
waar voordien mijn krokussen zaten.
Mijn tuin mag er nu een zijn
van roestbruine en kalende bomen,
rottend blad bedekt met een nevelkleed
en de winter die moet komen.
Eén enkele boom
houdt zijn kleur nog vast.
Andere, met spinrang behangen,
bevangen me met vreemde weemoed
en een heel diep lenteverlangen.
Maar zie, de herfst heeft reeds
met tomeloze drift
zaad en kiemen gestrooid.
Kwistig wordt straks mijn kwijnende oase
weer tot leven gewekt,
want mijn tuin sterft nooit.
Tom Mestdach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten