De voorbije week speelde JOE FM de heerlijke muziek uit de jaren '70. Helaas is het alweer voorbij. Ik ben verknocht aan die muziek. Ik was 12 in 1979. Mijn kinderjaren speelden zich af in de jaren '70 en dat was een geweldige tijd. Zorgeloos buiten spelen, we hadden geen pc's, smartphones, tablets - en we misten ze ook niet. Het was de tijd van de platendraaiers (pick-ups) en de vinylplaatjes (LP's aan 33 toeren en singeltjes aan 45 toeren). We speelden zelf DJ met onze singeltjes op woensdagnamiddag.
In 1979 kreeg ik mijn eerste cassettespeler. En ik nam muziek van de radio over op cassettes. Op de laatste dag van het jaar speelde BRT2 een TOP 100 aller tijden. Toen al stonden 'Child in Time', 'Smoke on the Water' van Deep Purple en 'Bohemian Rhapsody' van Queen bovenaan de lijst. Toen was ik nog te jong om die muziek te appreciëren, maar intussen is dat wel goed gekomen ;-) 'Hotel California' van de Eagles stond ook steevast in de TOP 10. Geweldig nummer ook.
CD's zijn veel makkelijker in gebruik en ook om mee te nemen. En toch hadden de vinylplaten (LP's en singeltjes) en cassettes hun charme. Dat gekraak en geruis. Nu moet alles perfect zijn en perfect klinken, digitaal dus. Cassettes moest je altijd verderdraaien of terugdraaien om het liedje te hebben dat je wou horen. Bij een CD tik je gewoon het juiste nummer in en voilà. En in de auto is het ook lekker makkelijk. Wij hadden in de jaren '70 zelfs geen autoradio. En veiligheidsgordels moesten we laten installeren, alsook een mistlamp.
Iedereen die de jaren '70 heeft meegemaakt, kent wellicht dat nostalgisch gevoel. Ik vond het een heerlijke tijd. Als het kon, zou ik graag eens een dag terug willen reizen in de tijd - naar de jaren '70, met alles erop en eraan. De schreeuwerige kleuren, de eenvoud en vooral de muziek. Ach, misschien romantiseer ik het te veel. Dat doet een mens achteraf nogal vaak, realiseer ik me wel. Het was toch ook niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar ik was toen kind, en dan ga je zorgeloos door het leven. Dat was toen toch zo. Wij hadden niet zo veel verplichtingen als de kinderen nu, heb ik de indruk. Onze agenda stond niet overvol. Ons leven was eenvoudiger. En laat dat nu iets zijn waar ik van houd: eenvoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten