100 jaar geleden, op 14 april 1912 omstreeks 23.40u ramde het reusachtige passagiersschip 'Titanic' op haar eerste reis met volle snelheid een enorme ijsberg en zonk in nauwelijks 3 uur tijd. Er waren reddingssloepen aanwezig voor 1178 personen, terwijl er 2223 mensen aan boord waren. 1522 opvarenden kwamen om het leven.
De Titanic was ontworpen om snel de overtocht naar Noord-Amerika te maken. De luxe in eerste klasse was onovertroffen: ruime suites, rook- en eetkamers, fitnessruimte, bibliotheek, zwembad, promenadedek ... Passagiers in derde klasse daarentegen werden ondergebracht in kleine hutten met soms tot wel 4 tweepersoons- of stapelbedden.
Het schip werd beschouwd als een technisch wonder en 'onzinkbaar' (al zouden de ontwerper en de rederij dit laatste nooit echt beweerd hebben).
(Bron: scheurkalender 'De Druivelaar')
De ramp is meerdere malen verfilmd. De eerste verfilming dateert reeds van mei 1912, dus één maand na de feiten. Eén van de rollen werd vertolkt door een actrice die de ramp zelf had meegemaakt. Hierbij droeg ze dezelfde kleren die ze droeg tijdens de echte scheepsramp.
Eén van de betere films is 'A Night to Remember' van regisseur Roy Ward Baker uit 1958, naar het boek van de Amerikaanse schrijver Walter Lord uit 1955. Om de catastrofe zo minutieus en accuraat mogelijk te kunnen mogelijk te kunnen beschrijven, had de auteur indertijd meer dan 60 overlevenden opgezocht om hun verhalen te noteren.
Het is de zorg voor een zo waarheidsgetrouw mogelijke, bijna documentaire reconstructie die 'A Night to Remember' de reputatie opleverde van 'the best Titanic movie before 'Titanic' en ook wel 'the most accurate of all Titanic movies'.
Iedereen kent ongetwijfeld de verfilming 'Titanic' (1997) van James Cameron met Leonardo Di Caprio en Kate Winslet in de hoofdrol. Prachtige Hollywoodproductie waarin een romantisch verhaal over 2 jonge maar gedoemde verliefden op de voorgrond staat.
Maar in 'A Night to Remember' heeft men geopteerd voor een nauwgezette reconstructie van de scheepsramp in bijna documentaire stijl. Hier is veel meer aandacht voor het trieste lot van de derdeklassepassagiers, die door het gebrek aan reddingsboten sowieso moesten achterblijven.
En ook meer nadruk op het feit dat de Californian, een schip dat op het moment van de ramp vlakbij was, niet reageerde op de noodsignalen van de Titanic. Iets wat de RMS Carpathia wél deed, maar dat schip had dan weer veel meer tijd nodig om ter plaatse te komen en overlevenden aan boord te nemen.
Helemaal accuraat is 'A Night to Remember' toch ook niet geworden. Hoewel sommige ooggetuigen zeiden dat het schip in twee brak voor het zonk, werd dat niet getoond in de film. De bevestiging van de breuk kwam er pas in 1985, toen het wrak van de Titanic op de oceaanbodem ontdekt werd.
(Bron: De Morgen Magazine - Jan T.)
Wat mij persoonlijk raakte in deze film:
- de derdeklassepassagiers die de weg naar buiten werd versperd
- sommige eersteklassepassagiers die zeurden over pietluttigheden
- het kwartet dat bleef spelen op het zinkende schip en geen poging deed om weg te komen
- de bemanning van de Carpathia die de situatie niet kon inschatten en geen hulp bood
- de marconist van de Titanic die door de grote vraag voor telegrams door de eersteklassepassagiers het noodbericht van een naderende ijsberg vergat door te geven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten