Mijn hoop voor 2010

Het jaar 2010 is al 13 dagen bezig, maar evengoed wens ik iedereen het allerbeste toe !

In stilte hoop ik dat 2010 het volgende zal brengen en dat we daar allemaal mee voor zorgen:

- meer verdraagzaamheid onder de mensen en minder agressie en zinloos geweld
- meer menselijke warmte en geborgenheid en minder koel gedrag
- meer geduld en minder gejaagdheid en stress
- meer betrokkenheid, hulp en begrip voor zij die het moeilijk hebben en minder je m'en fous-gedrag

- een gevoel van veiligheid (zeker nu we weeral met afgrijzen geconfronteerd worden met een moordenaar in schaapskleren)
- meer respect voor een mensenleven en een dierenleven
- meer respect voor het milieu en onze blauwe planeet

- minder verspilling en overconsumptie en weg met de wegwerpcultuur
- minder hebzucht
- minder individualisme
- geen zware gezondheidsproblemen
- geen zware tegenslagen
 

Laat ons de wereld niet helemaal verknoeien. Onze kinderen hebben ook recht op een mooie toekomst.
Begin alvast met voor hun veiligheid te zorgen. Nog heel vaak zie ik kinderen in de auto zitten, die niet vastgezet zijn in een stoeltje of geen veiligheidsgordel om hebben. Vaak zie ik kinderen en volwassenen met hun kinderen, die met dit donkere winterweer heel slecht zichtbaar zijn op weg naar school. Geen fietslicht, geen fluohesjes, donkere kleren.

Een fluohesje maakt een wereld van verschil !!!

Doe het aub voor de veiligheid van onze kinderen !

Een kind verliezen, dat kom je nooit meer te boven. Hierbij ook mijn oprecht medeleven met de ouders van Annick, Kevin, Shana en alle andere ouders die hun kind verloren hebben. In een verkeersongeluk, door een ziekte, ... of door moord.

Bij het zien van de beelden van de moordenaar die zit te feesten en zich te amuseren, gaat er een gevoel van afgrijzen door ons heen. Hoe kan iemand er zo gewoon uitzien en toch zo'n duistere kant hebben en die vrijwel perfect verborgen houden ? En intussen vader zijn en leraar ? Onbegrijpelijk ! Wat een vreselijke schok moet dat zijn voor de mensen die hem van nabij kenden, zijn vrienden, zijn collega's, zijn leerlingen, zijn broer, zijn zus, zijn moeder, zijn kinderen, zijn buren, ... Wellicht vragen ze zich nu allemaal tot in den treure af: 'waarom hebben we niets gemerkt ?' 'Hoe konden we ons zo in hem vergissen ?' Een mens zou haast al zijn vertrouwen verliezen in zijn medemens. Want wie weet wat er in hem schuilt ? Hoe goed ken je een mens echt ? We mogen natuurlijk niet allemaal paranoide worden, maar een mens zou soms voor minder ...