We zijn gisteren naar de Boekenbeurs geweest, volgens jaarlijkse traditie. Het was mijn 35ste jaar, schat ik. Had een gesprekje met kinder en jeugdboekenauteur Frank Geleyn en die vroeg me of ze daarvoor geen medailles uitreikten ;-)
Het was er warm - zoals steeds - er was veel volk en nog veel meer boeken. Prachtige, leuke, interessante, grappige, ... Ik had weer ogen te kort. Dit jaar zijn we pas tegen 14.30u gegaan, omdat ik voormiddags nog moest gaan werken. Donderdagavond is de boekenbeurs altijd later open en ben dus tot 20u zoiets gebleven. Eddie en de kinderen waren zo'n 2 uur eerder met de bus huiswaarts gegaan.
Enkele BV's gezien die hun boeken kwamen signeren: Paul d'Hoore, Guido Belcanto, Herman De Croo, Wendy en haar Fransje, maar above all zijn we Urbanus himself tegen het lijf gelopen. Grappig wel. Hij reageerde heel sympathiek toen ik spontaan tegen Eddie en onze kinderen zei 'he, kijk, Urbanus !' Urbanus lachte en zei 'Ja, kijk, Urbanus'. Was wel leuk.
Maar ik heb vooral massa's titels van boeken gelezen, veel boeken vastgenomen, bekeken, er wat in gelezen. En natuurlijk toch ook een paar boeken gekocht, vooral informatieve en één roman 'De meester en Margarita' van Michail Boelgakov. Was niet van plan wat te kopen, maar ja, op het jaarlijkse Boekenfeest wil ik mezelf op iets trakteren, ah ja.
Met het zien van al die mooie en leuke kinderboeken, ben ik weer erg gemotiveerd om verder te schrijven aan mijn kinderverhaal, dat al aardig vorm begint te krijgen. Deze keer ga ik er echt voor. Doelgroep: kinderen tussen 7-10 jaar. Maar heb ook veel ideetjes voor prentenboeken. Ik heb gisteren eens bestudeerd welke uitgeverijen welk soort kinderboeken uitgeven. Want zoals ik al zei, deze keer wil ik er echt voor gaan.
In het verleden heb ik al verhaaltjes geschreven, maar nu ben ik echt gedreven voor 'the real thing'. Mijn vader heeft me hierin ook altijd aangemoedigd. Ik geloof er zelf ook in dat het zal lukken. Het is een levensdroom die ik niet meer wil uitstellen tot later of tot na mijn pensioen. Ik wil er NU voor gaan.
Toen Felice gestorven was, las ik een artikel over hem waarin hij zei dat hij een bezige bij was en dat hij weinig sliep. 'Slapen doe ik later wel, als ik dood ben'.
Mijn vader zou ook boeken gaan schrijven als hij met pensioen was. Helaas is het er niet meer van gekomen ...
Ik wil later niet tot het pijnlijke besef moeten komen dat het te laat is. Dat ik mijn droom niet nagejaagd heb. Dat ik het nooit geprobeerd heb.
Zeker doen Ingrid, want je leeft maar één keer. En inderdaad het kan zo gedaan zijn. Ik kijk alvast uit naar je kinderboeken. Het zullen zeker prachtboeken worden.
BeantwoordenVerwijderen