Op het antwoordapparaat van oma en opa:
'Hallo, wij zijn er even niet, maar spreek gerust een boodschap in.
Ben je één van onze kinderen, druk 1.
Moeten we op de kleinkinderen passen, druk 2.
Moeten de kleinkinderen bij ons blijven overnachten, druk 3.
Heb je onze auto nodig, druk 4.
Heb je een mand strijk, druk 5.
Moeten de kleinkinderen worden afgehaald aan de schoolpoort, druk 6.
Komen jullie zondag met z'n allen bij ons eten, druk 7.
Komen jullie liever 's avonds, druk 8.
Bent u geen van onze kinderen, gelieve dan terug te willen bellen tijdens het ontbijt van half zeven tot zeven uur, of helemaal niet terug te bellen, tenzij het heel erg dringend is.
(uit: scheurkalender 'De Druivelaar')
CREATIEF MET TAAL: creatief schrijven -
CREATIEF MET FOTO'S: SCRAPBOOKING = originele fotoalbums en fotocollages maken.
TIPS: boekentips, tips voor trips in eigen land
Being CREATIVE and ORIGINAL is a way of living. It's my way of living.
maandag 26 september 2011
donderdag 22 september 2011
Het einde van R.E.M. / The end of R.E.M.
Thank you for the music, R.E.M. ! |
Hun grootste hit scoorden ze in 1991 met 'Losing My Religion', waarmee ze wereldwijd definitief doorbraken. Dat is ook mijn favoriete nummer van hen, tesamen met 'Man on the Moon' en 'Everybody Hurts'.
_____________
After 31 years the American rockband R.E.M. draws the final curtain. They've decided to stop as a group and each will go his own way. The past 3 decennia R.E.M. has released 15 albums, the last of which was released in March 2011. They performed on Werchter Festival (Belgium) 7 times.
Their greatest hit was 'Losing My Religion' in 1991. It meant their final breakthrough worldwide. It is also my favourite song of R.E.M., together with 'Man on the Moon' and 'Everybody Hurts.'
woensdag 21 september 2011
dinsdag 20 september 2011
Nieuw ! Extra ! Super ! Solden ! Koopjes ! - Pas op voor misleidende reclame en oneerlijke verkoopspraktijken !
In de middelbare school moesten we voor het vak economie ooit een onderzoek doen naar bedrieglijke, misleidende reclame. Ook de inrichting van een supermarkt is niet lukraak, maar heel goed uitgekiend. Altijd - waar en wat je ook koopt - zijn er slimme marketingmensen aan het werk geweest om alles aan de man te brengen.
Woorden als 'Extra', 'Super', 'Nu nog krachtiger', 'Verbeterd' of 'Nieuw' moeten de aandacht trekken en mensen overhalen tot het kopen van het product. Wij, als consument moeten voortdurend op onze hoede zijn. Voor een pak koekjes of een pot choco is het nu niet zo van belang. Maar wel bij grotere aankopen, zoals een auto, meubels, een nieuwe TV, fototoestel of pc, enz. Je kan best producten en prijzen vergelijken, al is dat vaak heel moeilijk. Het moeten exact dezelfde producten zijn, want je kan nu eenmaal geen appelen met peren vergelijken. Probeer bv maar eens de verschillende pakketten van Belgacom, Telenet, Base te vergelijken. Dat is geen simpele opgave.
En wat te denken van verkoop aan de telefoon ? Persoonlijk vind ik dat te opdringerig en ik heb er dan ook een hekel aan. Ik zal de operatoren nooit afsnauwen, tenslotte doen die mensen maar hun job. Maar ik vind die ongevraagde telefoontjes om dit of dat te kopen een inbreuk op mijn privé-leven. De meeste mensen hebben zich wellicht ooit laten verleiden door mooie beloftes en er nadien vaak spijt van gekregen. Ik ook. Door schade en schande wordt men wijs, zeggen ze. Dat is zo, maar hoe minder schade en schande, hoe minder kopzorgen, hoe liever ik het heb.
Om zo weinig mogelijk 'fouten' te maken, kan je eindeloos blijven vergelijken en informatie opzoeken. Op een gegeven moment hak je dan toch een knoop door ... en dan blijkt het nadien toch een vergissing te zijn. Je hebt de verkeerde beslissing genomen en je kan het niet terugdraaien. Dat is om 'je kas op te vreten'. Je voelt je bedrogen en hebt het vervelende gevoel dat de verkoper je achter je rug uitlacht of genoegzaam in zijn handen wrijft. Zo van 'die is er mooi ingetrapt'. Althans ik toch ;-(
Zo'n slechte ervaring bezorgt de gedupeerde vaak slapeloze nachten, veel gepieker en zelfverwijt. Tenslotte groeit ons geld niet aan de bomen, toch niet voor de meesten van ons.
Ach ja, als we het op voorhand hadden geweten, he, dan hadden we het niet gedaan. Maar gedane zaken nemen vaak geen keer. En we hebben nu eenmaal geen glazen bol. Helaas. Het leven zou soms veel makkelijker zijn.
woensdag 14 september 2011
HUMOR: grappige en indrukwekkende beelden ! / funny and impressive pictures !
Dont' try this at home |
The water is so clear the boat seems to be floating on air |
I hope that backpack is a parachute |
I guess cats can read after all |
Looks like he wanted to be alone and chances are he will be |
I'm sorry. I didn't know you were coming back. |
Bye bye freeway. Mother Nature had another idea. |
Is the sign really necessary ? |
Next time you have extra time, try stacking your coins. |
zondag 11 september 2011
Aanslagen op WTC torens 10 jaar geleden - 10th Anniversary 9/11 Attack WTC Towers - 'Ook mij hebben ze vermoord op 9/11' (De vergeten erfenis van Ground Zero: kanker voor de reddingswerker)
Ground Zero - New York |
http://www.express.be/joker/nl/platdujour/de-vergeten-erfenis-van-ground-zero-kanker-voor-de-reddingswerker/151065.htm
2.996 luidt het officiële dodental van de aanslagen van 11 september 2001. Maar longziekten en kankers eisen een steeds zwaardere tol onder de 70.000 reddingswerkers. Het zijn de wandelende doden van Ground Zero. (Bron: De Standaard Weekblad - Steven DeFoer vanuit New York)
... Iedere politieman, brandweerman of national guard in New York zegt hetzelfde: we moeten wel heel vaak naar begrafenissen de jongste tijd, en het zijn steevast collega's die op Ground Zero gewerkt hebben. 'Ook mij hebben ze vermoord op 9/11', zegt David Miller. 'Het duurt alleen wat langer dan bij degenen die onder het puin bedolven werden.'
...
Al sinds 2002 kunnen reddingswerkers en omwonenden van de WTC-site gratis medische hulp krijgen voor een aantal aandoeningen, zoals longziekten en posttraumatische stressstoornis... President Obama tekende de 'Zadroga-wet'. James Zadroga was het eerste lid van de New York Police Department (NYPD) wiens dood door de overheid erkend werd als veroorzaakt door zijn werk op Ground Zero. De wet voorziet tot 2015 in een fonds van 4,3 miljard dollar voor de medische behandeling van 9/11 slachtoffers en voor vergoedingen voor hun nabestaanden.
En toch blijven David Miller (44), en velen met hem, woedend. Op de politici van toen, die reddingswerkers in de waan lieten dat het puin van de Twin Towers ongevaarlijk was. En op die van nu, die weigeren kankers te erkennen als veroorzaakt door 9/11.
David Miller: 'Veel mensen hebben er geen idee van wat een cocktail aan cancerogenen wij daar wekenlang hebben ingeademd. Verpulverd beton, vol asbest; glasvezel; verbrand tapijt. Ik heb een brandend hoofd gezien, rompen, ... en hooguit drie intacte lijken. Maar wat ik nooit heb gezien, is een computer of een bureau. Er waren er nochtans genoeg in die torens. Allemaal verpulverd. Kijk naar dit tafeltje: gemaakt van geperst hout en formaldehyde. Oogt onschuldig, maar warm dat op tot vijhonderd graden en het wordt een graad 7-cancerogeen.
...
Iedereen praat steeds over de brandweerlui en politiemannen, de helden die de torens instormden. Maar men vergeet de national guards, de mannen van de vuilnisdienst, de vrijwilligers van het Rode Kruis, de staalwerkers... Brandweerlui hebben vaste routines en een goede uitrusting, en mobiele ontsmettingseenheden. Klaar met werken, uitkleden en douchen, uniform verbranden, controleren op ziektesymptomen. Maar mensen als ik gingen gewoon naar huis in onze smerige kleren, alsof ze een zak gips over ons hadden uitgestrooid...'
Wisten ze dan niet hoe schadelijk het kon zijn ?
'De eerste drie dagen waren we aan het graven naar overlevenden; dan denk je er toch niet aan dat het stof misschien schadelijk is ? We hadden allemaal voortdurend een bloedneus... Ik had alleen een papieren mondmaskertje op. ... Christine Whitman (directrice van de gezondheidsdienst) liet omroepen dat er geen gevaar was. Tot na een dag of vier kerels van haar eigen Environmental Protection Agency opdaagden, volledig in luchtdichte uitrusting.'
Na twaalf dagen zat het erop voor hem... Fysiek leek hij in orde, maar in 2004 begon de miserie. Ademhalingsmoeilijkheden, brandend maagzuur, asbestose, de eerste tekenen van kanker... Hij spuugt bloed. Hij toont foto's van zijn longen: 'dit hier zijn verbrande vezels. En dit is menselijk materiaal. Ik heb resten van een verbrande mens in mijn longen. Is dat niet degoutant ?'
David Miller is arm nu. Hij geeft toe dat hij reddeloos verloren zou zijn zonder de Zadroga-wet, waardoor het grootste deel van zijn medicijnen en doktersbezoeken gratis zijn. Maar hij wijst op de vele lotgenoten die er nog erger aan toe zijn: de illegalen die hebben meegeholpen op Ground Zero. De vele buschauffeurs, die maandenlang de reddingswerkers transporteerden. Of de staalwerkers die zich vrijwillig meldden om de stalen staketsels te komen doorzagen die het reddingswerk belemmerden. 'Een schande hoe die in de steek gelaten worden.'
De overheid blijft de kankerepidemie die de toenmalige reddingswerkers treft ontkennen.
'... Met zo'n massieve blootstelling aan ongehoorde doses benzeen, schadelijke vezels en dioxines moeten we de volgende vijf a tien jaar haast wel een epidemische groei krijgen... Kanker komt zeer veel voor in onze maatschappij, wat het moeilijker maakt te bewijzen dat er één veroorzaakt is door te werken op Ground Zero. Maar ik denk dat dat een kwestie van tijd is. ...' (Dr Michael Crane, hoofd van het 9/11-gezondheidsprogramma).
vrijdag 9 september 2011
dinsdag 6 september 2011
HUMOR: Verklarend woordenboek
Wat is een vedette ?
Iemand die zijn hele leven hard werkt om bekend te worden en daarna een donkere bril opzet om niet herkend te worden.
Wat is een vagebond ?
Een vereniging met onduidelijk doel.
Wat is verzuipen ?
Drinken in het buitenland.
Wat is een vrijgezel?
Een man die liever met een vrouw in zijn hoofd dan aan zijn arm rondloopt.
Wat is een ervaring ?
Een fout die we ons nog willen herinneren.
Wat is een voorstad ?
Een plaats waar bouwondernemingen eerst alle bomen kappen en daarna de straten naar die bomen noemen.
(Bron: scheurkalender de Druivelaar)
maandag 5 september 2011
Afslachting dieren gerechtvaardigd omwille van traditie ??? / Massacre of animals justified because of tradition ???
Faeröer Eilanden: Sea Shepherd undercoveroperatie onthult massaslachting walvisachtigen
http://www.seashepherd.nl/news-and-media/news-100720-1.html
Sommige landen hebben gruwelijke tradities. Zo vond er in de Faeroereilanden weer een afslachting plaats van grienden (na de orka de grootste dolfijnensoort). De dieren sterven een lange en zeer pijnlijke dood.
De 'grind' is een wrede methode om walvissen te vangen; de groepen walvisachtigen worden naar een baai gedreven waar ze stranden en vervolgens wordt hun ruggemerg doorgesneden met messen.
Deze weerzinwekkende traditie zou zwaar bestraft moeten worden. Net zoals het afslachten van de haaien door de Japanners, ook omwille van de zogenaamde traditie. Er worden jaarlijks 73 miljoen haaien afgemaakt voor vinnensoep. In Japan is haaienvinnensoep nog steeds een delicatesse en ondanks de wereldwijd dalende populatie haaien blijven de Japanners de nuttige roofdieren genadeloos en massaal afslachten. Ook Japanse kinderen eten massaal haaienvinnen, verwerkt in snoepjes.
En er bestaan nog vele andere gruwelijke dierenmishandelingen.
Ik begrijp niet hoe je zoiets kan doen. Hebben die mensen dan geen geweten en geen gevoelens ? Ik word er misselijk van. Dit zou echt zwaar aangepakt moeten worden. De onschuldige dieren kunnen niet opkomen voor zichzelf. Het is een laffe streek van de mensen. Chapeau aan alle organisaties die tegen deze misbruiken actie voeren. Ze hebben mijn volle steun !
http://www.seashepherd.nl/news-and-media/news-100720-1.html
Sommige landen hebben gruwelijke tradities. Zo vond er in de Faeroereilanden weer een afslachting plaats van grienden (na de orka de grootste dolfijnensoort). De dieren sterven een lange en zeer pijnlijke dood.
De 'grind' is een wrede methode om walvissen te vangen; de groepen walvisachtigen worden naar een baai gedreven waar ze stranden en vervolgens wordt hun ruggemerg doorgesneden met messen.
Deze weerzinwekkende traditie zou zwaar bestraft moeten worden. Net zoals het afslachten van de haaien door de Japanners, ook omwille van de zogenaamde traditie. Er worden jaarlijks 73 miljoen haaien afgemaakt voor vinnensoep. In Japan is haaienvinnensoep nog steeds een delicatesse en ondanks de wereldwijd dalende populatie haaien blijven de Japanners de nuttige roofdieren genadeloos en massaal afslachten. Ook Japanse kinderen eten massaal haaienvinnen, verwerkt in snoepjes.
En er bestaan nog vele andere gruwelijke dierenmishandelingen.
Ik begrijp niet hoe je zoiets kan doen. Hebben die mensen dan geen geweten en geen gevoelens ? Ik word er misselijk van. Dit zou echt zwaar aangepakt moeten worden. De onschuldige dieren kunnen niet opkomen voor zichzelf. Het is een laffe streek van de mensen. Chapeau aan alle organisaties die tegen deze misbruiken actie voeren. Ze hebben mijn volle steun !
Traditie Faroereilanden: Gruwelijke afslachting van grienden (dolfijnsoort) !!! / Tradition Faroer Islands: Horrible massacre of grinds (dolphins)
Dit is de gruwel die Sea Shepherd bestrijdt - Op zee met Sea Shepherd - HLN
Elk jaar worden tussen duizend en tweeduizend grienden, na de orka de grootste dolfijnensoort, in de baaien van de Faroereilanden gedreven en er op gruwelijke wijze afgeslacht. De dieren worden met tientallen tegelijk naar laag water gedreven, mannen steken haken in hun luchtgaten en trekken hen zo aan wal. Daar worden ze achter de kop gesneden, minutenlang duurt het eer de ruggengraat wordt doorgehakt of doorgezaagd. De dieren leveren een doodstrijd die tot twintig minuten kan duren. De baai kleurt rood van het bloed, een gruwelijk folkloristisch schouwspel dat bovendien grotendeels nutteloos is. Om nog maar te zwijgen van de impact van de consumptie van vlees en levertraan op de gezondheid van de mens. Maar de traditie, die mag niet geschonden worden, zo oordelen de Faroerers.
...
Cultuur?
De Faroereilanden, in de Atlantische Oceaan ongeveer halfweg tussen Schotland en IJsland, zijn een eilandengroep die tot Denemarken behoort maar een ruime autonomie geniet. Hoewel dierenrechtenorganisaties al jarenlang de jacht op grienden veroordelen als gruwelijk en onnodig, oordeelt de regering van de Faroer dat de traditionele slachtmethode "menselijk is" en "een integraal onderdeel van onze cultuur".
Elk jaar worden tussen duizend en tweeduizend grienden, na de orka de grootste dolfijnensoort, in de baaien van de Faroereilanden gedreven en er op gruwelijke wijze afgeslacht. De dieren worden met tientallen tegelijk naar laag water gedreven, mannen steken haken in hun luchtgaten en trekken hen zo aan wal. Daar worden ze achter de kop gesneden, minutenlang duurt het eer de ruggengraat wordt doorgehakt of doorgezaagd. De dieren leveren een doodstrijd die tot twintig minuten kan duren. De baai kleurt rood van het bloed, een gruwelijk folkloristisch schouwspel dat bovendien grotendeels nutteloos is. Om nog maar te zwijgen van de impact van de consumptie van vlees en levertraan op de gezondheid van de mens. Maar de traditie, die mag niet geschonden worden, zo oordelen de Faroerers.
...
Cultuur?
De Faroereilanden, in de Atlantische Oceaan ongeveer halfweg tussen Schotland en IJsland, zijn een eilandengroep die tot Denemarken behoort maar een ruime autonomie geniet. Hoewel dierenrechtenorganisaties al jarenlang de jacht op grienden veroordelen als gruwelijk en onnodig, oordeelt de regering van de Faroer dat de traditionele slachtmethode "menselijk is" en "een integraal onderdeel van onze cultuur".
Tientallen grienden afgeslacht op Faroereilanden - Bedreigde Dieren - De Morgen
Tientallen grienden afgeslacht op Faroereilanden - Bedreigde Dieren - De Morgen
De 'grindadrap' of 'grind' grijpt in de zomermaanden plaats, elk jaar worden duizend tot tweeduizend grienden gedood. Het is een eeuwenoude traditie die teruggaat op de Vikingen: mannen bewijzen hun viriliteit door de 'pilot whales', die in familieverband leven in scholen van enkele tientallen tot enkele honderden dieren, in een baai of fjord te drijven waar ze in ondiep water een stompe haak in hun blaasgat krijgen en vervolgens met een traditioneel mes achter de hals worden gesneden. De doodsstrijd van de dieren duurt tot twintig minuten. Het vlees wordt niet verkocht maar onder de dorpelingen verdeeld.
Imago versus traditie
Twee maanden lang voerde Sea Shepherd campagne op en rond de Faroereilanden. Met succes: in juli en augustus vonden geen 'grinds' plaats, vorig jaar belandden in diezelfde periode 668 grienden in de diepvriezers van de Faroërs. Traditie is één ding, imago van het land dat deels van het toerisme leeft een ander. De politie verbood de dorpsoversten en grindvoormannen grinds te organiseren zolang Sea Shepherd in de omgeving was.
Door het beperkte budget van de organisatie van Paul Watson kon Sea Shepherd niet langer dan twee maanden campagne voeren, en zodra ze de kusten van de Faroereilanden hadden verlaten, knipte het licht weer op groen voor de grinds.
"Lafaards"
"Het zijn lafaards", stelt Watson. "Ze doodden niet één griend tijdens onze aanwezigheid. Ze wachtten af, goed wetend dat we uiteindelijk zouden moeten vertrekken, en binnen de week gaven ze zich weer over aan hun barbaarse ritueel. Ik heb slechts één woord om die moordenaars te omschrijven: lafaards".
"Nu zitten ze aan tafel en eten ze hun met lood vergiftigd griendenvlees, zelfvoldaan na hun slachtpartij", verzucht Laura Dakin uit Australië, veganistische chef-kok op de Steve Irwin, het vlaggenschip van Sea Shepherd. "Het is makkelijk weerloze dieren te doden. Die mannen zijn zielige lafaards".
Sea Shepherd plant volgende zomer opnieuw twee maanden lang te patrouilleren voor de kusten van de Faroereilanden. (lb)
De 'grindadrap' of 'grind' grijpt in de zomermaanden plaats, elk jaar worden duizend tot tweeduizend grienden gedood. Het is een eeuwenoude traditie die teruggaat op de Vikingen: mannen bewijzen hun viriliteit door de 'pilot whales', die in familieverband leven in scholen van enkele tientallen tot enkele honderden dieren, in een baai of fjord te drijven waar ze in ondiep water een stompe haak in hun blaasgat krijgen en vervolgens met een traditioneel mes achter de hals worden gesneden. De doodsstrijd van de dieren duurt tot twintig minuten. Het vlees wordt niet verkocht maar onder de dorpelingen verdeeld.
Imago versus traditie
Twee maanden lang voerde Sea Shepherd campagne op en rond de Faroereilanden. Met succes: in juli en augustus vonden geen 'grinds' plaats, vorig jaar belandden in diezelfde periode 668 grienden in de diepvriezers van de Faroërs. Traditie is één ding, imago van het land dat deels van het toerisme leeft een ander. De politie verbood de dorpsoversten en grindvoormannen grinds te organiseren zolang Sea Shepherd in de omgeving was.
Door het beperkte budget van de organisatie van Paul Watson kon Sea Shepherd niet langer dan twee maanden campagne voeren, en zodra ze de kusten van de Faroereilanden hadden verlaten, knipte het licht weer op groen voor de grinds.
"Lafaards"
"Het zijn lafaards", stelt Watson. "Ze doodden niet één griend tijdens onze aanwezigheid. Ze wachtten af, goed wetend dat we uiteindelijk zouden moeten vertrekken, en binnen de week gaven ze zich weer over aan hun barbaarse ritueel. Ik heb slechts één woord om die moordenaars te omschrijven: lafaards".
"Nu zitten ze aan tafel en eten ze hun met lood vergiftigd griendenvlees, zelfvoldaan na hun slachtpartij", verzucht Laura Dakin uit Australië, veganistische chef-kok op de Steve Irwin, het vlaggenschip van Sea Shepherd. "Het is makkelijk weerloze dieren te doden. Die mannen zijn zielige lafaards".
Sea Shepherd plant volgende zomer opnieuw twee maanden lang te patrouilleren voor de kusten van de Faroereilanden. (lb)
donderdag 1 september 2011
Eerste schooldag ! / First Day of School !
Een zonnige, warme eerste schooldag. Een miljoen kinderen en 150.000 leerkrachten zijn weer vertrokken voor een nieuw schooljaar.
Onze kinderen zijn enthousiast thuisgekomen. De kop is eraf, ze weten bij welke vriendjes ze zitten en ze kennen hun klastitularis.
Voor ons - de ouders - is het weer een stapel briefjes en formuliertjes invullen, maar dat doe ik graag. Turnzak in orde maken, boeken kaften (al vind ik dat ons Laura nu ze in het 3e middelbaar zit, dat best eens kan leren ;-).
De buitenschoolse activiteiten en hobby's gaan weer stilaan van start. Alles herneemt zich na een deugddoende vakantie en voor je het weet, is het weer routine.
Iedereen (of toch de meesten) is weer een klas(je) opgeschoven naar boven en/of van school veranderd. Kinderen groeien als kool, en wij worden er ook niet jonger op ;-) Het maakt me blij en weemoedig tegelijkertijd. Gelukkig bestaan er fotootjes om niet te vergeten hoe klein onze kinderen ooit waren ;-))