Exit 2008 - Welcome 2009 !

De laatste uren van 2008 tikken langzaam maar zeker weg. De laatste dag van het jaar, alweer een jaar voorbij. Wat vliegt de tijd toch snel. En hoe ouder men wordt, hoe sneller het gaat. Voor kinderen gaat de tijd trager, zo ervaarde ik het vroeger toch. De kerstvakantie was een lange, heerlijke, gezellige tijd. Ik bracht ook veel tijd al lezend door, mmm, dat was genieten.

Waar ik op de laatste dag van het jaar steeds met weemoed aan terugdenk, is het Nieuwjaar zingen. Het is een Kempisch gebruik, want in het Antwerpse gebeurt dit bij mijn weten helaas niet. Dagen op voorhand waren we al liedjes aan het oefenen en dan brak eindelijk de grote dag aan. 's Morgens maakten we ons enthousiast klaar voor onze tocht. Warm ingeduffeld en met een stoffen zak rond onze nek trokken we op pad met onze vriendjes. Aan elk huis zongen we dan 'Nieuwjaarke zoete...' en dan kregen we een snoepje in onze zak of een centje in het washandje dat met een wasspeld in de zak was vastgemaakt. Uren trokken we zo rond tot we rode kaken hadden van de kou. Kort na de middag was het ongeveer gedaan en konden we onze buit bekijken. We voelden ons dan de koning te rijk.

We brachten wat afwisseling in onze liedjes. Hierbij een paar voorbeelden:

de kleinste zangertjes zongen meestal:
'Nieuwjaarke zoete, het varken heeft 4 voeten,
4 voeten en ne rug,
we komen volgend jaar terug!'

'Nieuwjaarke zoete, het varken heeft 4 voeten,
4 voeten en ne staart,
is dat dan geen centje waard ?'

de grotere zangertjes zongen meestal:
'Nieuwjaarken tak, ge ziet het aan mijn klak,
ge ziet het aan mijn haar,
't is morgen Nieuwejaar!'

'Nieuwjaarke hottentot,
ons vader hee ne kletskop,
ons moeder, ja, die hee geen haar,
ik wens u ne zalige Nieuwejaar !'

en dit zongen de oudere kinderen uit gemakzucht ;-)
'Oudjaar, Nieuwjaar,
ik wens u ne zalige Nieuwejaar,
Oudjaar, Nieuwjaar,
ik wens u een zalig jaar, echt waar !'

En als ze niet opendeden, zongen we soms:
'Hoog huis, laag huis,
hier zit een gierige pin in huis'

's Avonds kwamen dan de avondzotten. Kleine groepjes kinderen (wat ouder dan de Nieuwjaarszangertjes) belden dan aan. Ze waren verkleed en we probeerden dan te raden wie het waren. We stopten een cent in hun blikje en dan trokken ze verder.

Deze Kempische gebruiken mis ik hier wel in Aartselaar. Het had toch zoveel charme...

Zalig Kerstfeest ! Merry Christmas !

Ik wil iedereen een zalig Kerstfeest wensen ! Een dag vol warmte, gezelligheid en heerlijk samenzijn met familie of vrienden. En ik hoop dat dit ondanks de crisis toch nog mogelijk is voor iedereen. Het hoeft echt allemaal niet zo overdadig; eenvoud heeft ook zijn charme.

Ik wens dat iedereen vandaag wat warmte in zijn of haar hart mag voelen, vooral ook zij die heel wat minder hebben. En veel sterkte aan zij die op dagen als deze hun overleden dierbare familieleden of vrienden extra missen. Want feestdagen staan niet voor iedereen gelijk met gezelligheid en plezier. Ik vind het belangrijk om daar eens bij stil te staan als we gezellig rond de kersttafel zitten met lekker eten en aan elkaar cadeautjes geven bij de kerstboom.

Gezellige openlucht ijspiste in centrum Kontich

Zondag bezochten we met vrienden de tijdelijk aangelegde ijspiste in open lucht, midden in het centrum van Kontich. De hele kerstvakantie kunnen kinderen en volwassenen hun hartje ophalen op het ijs. Geen schaatsen ? Geen probleem, je kan er ter plaatse gratis lenen.

Zelf heb ik niet geschaatst, maar ik ben in de weer geweest met mijn fotocamera. Ah ja, wat had je dan gedacht ? Ik wilde één en ander uitproberen, vooral qua belichting dan. Iedereen vindt dat ik altijd zo veel foto's maak, en dat klopt. Ik kijk niet op een fotootje meer of minder. Met een digitale camera gaat dat prima en het kost niks. De goeie houd je bij, de slechte gooi je weg. Zo simpel als wat. Hierbij wat sfeerbeelden van op en rond de ijsbaan.

Ons eigen kleine kerstmannetje

De voorlaatste dag voor de Kerstvakantie mochten de kindjes van het 1ste leerjaar zich tooien in kerstsfeer. Ik kon voor een prikje een kerstmuts op de kop tikken met de oplichtende lettertjes 'Ho ho ho'.

Toen ik Stijn afhaalde aan de schoolpoort had hij de muts nog op. Ze hadden die de hele schooldag mogen dragen. Dat moet een grappig zicht geweest zijn. En tijdens de speeltijd bleef de muts op de bank liggen. En de lichtgevende lettertjes ? Die werkten natuurlijk al niet meer, want het batterijtje was al op. Ik had ook niet anders verwacht ;-)

Ons eigen kleine kerstmannetje wilde eens poseren voor de kerstboom. Natuurlijk moest ik mijn flits gebruiken voor een scherpe foto, maar dan is uiteraard heel de gezellige verlichting van de kerstboom verprutst op de foto. Daarom hierbij ook nog een probeersel zonder flits en hogere ISO-instelling. Een statief heb ik niet, maar ik heb wel gesteund op een ondergrond, zodat mijn toestel niet te veel zou bewegen. Niet simpel, hoor, een scherpe stemmige foto van een kerstboom maken. Ik heb dan ook geen hi-tech camera met een heel scala aan mogelijkheden. Maar ben toch tevreden, hoor. Een mens moet tevreden zijn met wat hij heeft, vind ik.

Hierbij dus een 'stemmige' kerstfoto (hopelijk).

Herinnering aan mijn vader - Kerstspel in Zoersel

In deze Kersttijd dwarrelen mijn gedachten vaak naar de Kersttijd van weleer, toen mijn vader nog leefde. Hij was verteller in het jaarlijkse Kerstspel dat verscheidene avonden voor Kerstmis opgevoerd werd in het gehucht Einhoven in Zoersel. Na al die jaren kende ik ook hele stukken van zijn tekst uit het hoofd. De volgende woorden hoor ik mijn vader nog zo zeggen en ze staan voor altijd in mijn geheugen gegrift:

'Vier kaarsen op een groene band,
het groen van dennenbomen.
Advent, wij bieden onze hand,
nu kan het kindje komen.'
Mijn vader kon er zo in opgaan, hij hield van het geschreven woord en had er respect voor. 'gezellig met een boekje in een hoekje' was één van zijn uitspraken. Lezen was één van zijn favoriete hobby's, al las hij zelden een boek van voor tot achter helemaal uit wegens tijdsgebrek. Maar stukken en flarden lezen en toch het boek kennen, dat kon hij als de beste.
Als leraar Nederlands en bibliothecaris was hij uiteraard vaak met taal en boeken bezig. Zijn absolute lievelingsauteur was Godfried Bomans. We hadden en hebben thuis in Zoersel nog steeds een grote boekenkast. Dat waren zijn 'schatten' die hij al sinds zijn studententijd bij elkaar verzameld had. Als student kocht hij met zijn centen nog liever een boek dan eten.

Mijn vader was ook gids en vertelde bij de Zoerselse lindeboom het verhaal van Zoersel in geuren en kleuren aan bezoekers van het Lindepaviljoen. Ook bij de jaarlijkse midzomernachtwandelingen van de Heemkundige Kring was hij enthousiast aanwezig.

Het is zo spijtig dat mijn lieve papa er niet meer is, en in deze Kersttijd steekt de weemoed eens zo erg de kop op. Maar vergeten doe ik hem nooit. Ik draag deze blog graag aan hem op, en ik weet zeker dat hij ook een blog zou hebben, mocht hij nog in leven zijn. Hij schreef zo graag, en wilde altijd al zijn levensverhaal schrijven, maar het is er helaas niet meer van gekomen. Hij heeft wel gedichten en dagboeknotities geschreven.

Ook was hij steeds enthousiast als ik een verhaal had geschreven en zei dat ik later schrijfster van kinderverhalen wilde worden.
Hopelijk kan ik 'onze' droom ooit waarmaken. Dat zou een mooi eerbetoon zijn aan mijn vader. Intussen kan ik hier toch mijn schrijfsels al kwijt. En ik vergeet nooit wat hij altijd zei als een verhaal of opstel niet wou vlotten: 'schrijven is schrappen'. Dat is een waarheid als ee koe.

Vroeger was er een programma op TV met de titel: 'Wie schrijft, die blijft.'  Wat je zwart op wit toevertrouwt aan papier of het scherm, gaat nooit echt verloren.  Je kan het delen met anderen, ook nadat je er niet meer bent.

De donkerste dagen van het jaar ... maar ook de gezelligste.

De voorbije dagen bleef het zonnetje verborgen achter een dik grijs wolkendek. Toen ik maandagnamiddag om 15u huiswaarts reed, was het zo grijs en donker. Het leek wel of de dag nooit begonnen was.

Ik snak naar wat zonlicht en zonnewarmte. Het weer is zo kil en triest. Maar de kerstlichtjes overal en de gezellige warmte binnen maken wel veel goed. Met een goed boek onder een fleece dekentje in de zetel kruipen, verhaaltjes voorlezen, gezellig samen TV kijken of een gezelschapsspelletje doen. Dat is genieten in de winter wanneer het buiten koud en donker is.

Maar ik zal toch blij zijn als de dagen weer gaan lengen en het weer wat warmer wordt. Dan heb ik niet alleen meer energie, maar dan heb ik ook veel minder last van mijn verkrampte spieren (vooral in handen en voeten), want door vocht en koude flakkert die fibromyalgie weer hevig op. En leuk is het niet om het door en door koud te hebben en spierpijnen te lijden, net of je constant griep hebt. Lang leve het zonnetje en de warmte. In feite zou ik ook best gaan overwinteren in het zuiden, net zoals de trekvogels ;-)

Intussen geniet ik toch wel van de gezellige kerstsfeer en de behaaglijke warmte binnen. Ik lust geen koffie, maar een chocomelk of een tas verse groentensoep doet ook deugd dezer dagen. We spelen vaak de CD met kerstnummers die mijn echtgenootje samengesteld heeft. Nee, niet met 'I'm dreaming of a white Christmas' van Bing Crosby, al is dat ook een sfeervol nummer en een echte klassieker. Maar wel met de goeie ouwe klassiekers uit de jaren ' 70 en '80.

Mijn TOP 10 van beste Kerstnummers

Slade: 'Merry Xmas everybody' (met stip dé Kerstklassieker !!!)
Chris Rhea: 'Driving Home for Christmas' (met stip het gezelligste nummer !!!)
Bryan Adams: 'Christmas Time' (met stip één van de beste Kerstnummers !!!)
Mud: 'Lonely Christmas' (na 'Een eenzame Kerst' van André Hazes het droevigste Kerstnummer)
Wizzard: 'I wish it could be Xmas everyday'
Jona Lewie: 'Stop the cavalry'
John Lennon: 'Happy Xmas (War is Over)
Paul McCartney: 'Wonderful Christmastime'
Paul McCartney: 'We all stand together'
ABBA: 'Happy New Year'

Mmmm, om helemaal bij weg te dromen...

Mijn eerste 'handmade' kerstkaarten

Ik was al 'into scrapbooking', maar nu heb ik me toch ook eens gewaagd aan zelf ontworpen kerstkaarten. De prachtige stempels van Magnolia hebben me helemaal overtuigd. You just gotta love them. Op een cropavond bij ScrapMartine kreeg ik de microbe te pakken.

Ziehier mijn eerste handmade Christmas cards. Misschien wel wat sober, maar daar houd ik van.

Prachtige voorbeelden van kerstkaarten vind je op volgende blogs:

http://www.scrapmartine.blogspot.com/

http://simplyscrapcards.blogspot.com/

Héérlijke chocolade, maar hoe bewaren ?

In de Gezinsbond van deze week las ik enkele tips om chocolade in optimale omstandigheden te bewaren. En nu velen onder ons toch heel wat chocolade van de Sint in huis hebben, vond ik het wel nuttig om dit even mee te delen.

De ideale temperatuur voor het bewaren van chocolade ligt tussen de 18 en 20 graden C.

Eenmaal de thermometer boven de 25 graden C wijst, ontstaat vetrijp. De vetten komen aan de oppervlakte van de chocolade en kristalliseren opnieuw.

Zorg ervoor dat chocolade niet aan licht wordt blootgesteld, want dan verliest dit lekkers vlug aan smaak. ... Bovendien is chocolade zeer gevoelig voor vreemde geuren en stoffen. Bewaar chocolade daarom altijd in gesloten doosjes of luchtdichte verpakking.

Ook de vochtigheidsgraad houden we best in de gaten. Vocht verhoogt immers het risico op een toename van micro-organismen. Water versnelt tevens de smaakvermindering. Dus kiezen we best voor een droge ruimte met 60% vochtigheid (de normale omstandigheden in een woonhuis bij doorsnee Belgisch weer).

Vermijd ook condensvorming als gevolg van grote temperatuurschommelingen. Condensatie veroorzaakt suikerrijp, d.w.z. dat de suiker in de chocolade opnieuw kristalliseert.

Chocolade in de koelkast bewaren, is absoluut af te raden, alsook het goedje meermaals in en uit de kast nemen.

Bittere (pure) chocolade kun je op de juiste temperatuur ca. 12 maanden bewaren zonder risico's, melkchocolade ca. 9 maanden en witte chocolade ca. 6 maanden.

SMAKELIJK !

Daar wordt aan de deur geklopt ...

Het is de spannendste avond van het jaar, Sinterklaasavond. Onze kindjes hebben hun schoentje gezet, met een wortel, een pastinaak, suikerklontjes voor het paard en een flesje bier voor Piet. Vooral onze Stijn is vol verwachting dat de Sint deze nacht gaat komen. Nu hij in het 1e leerjaar zit, kon hij voor het eerst zelf zijn brief aan de Sint schrijven. En hij heeft de brief vol trots aan zijn juf laten zien. Hij mocht vandaag verkleed als piraat naar school komen, omdat Sinterklaas vandaag naar zijn klas kwam.

Grote zus, Laura, heeft deze namiddag op school chocolade snoepjes gemaakt met gesmolten chocolade mannetjes. Hierbij het lekkere resultaat:


Laura beleeft Sinterklaasavond ook nog graag mee. Het is en blijft dan ook de leukste gebeurtenis in het jaar voor een kind, al wordt door onze kinderen ook altijd serieus afgeteld naar hun verjaardag. Het verlangen naar dé grote dag is in feite nog leuker dan de dag zelf. Mijn vader zei altijd: 'het verkrijgen van de zaak, is het einde van het vermaak'.

De tijd voor Sinterklaas en voor Kerstmis hebben inderdaad meer charme dan de dag zelf. Het begon altijd met de speelgoedboekjes die toen nog aan de schoolpoorten werden uitgedeeld. Maar ik herinner me nog goed de magie van Sinterklaasochtend. De geur van chocolade, marsepein en mandarijntjes. Heerlijk vond ik het altijd, en nu kan ik het met onze kinderen herbeleven. En wees gerust, dat doe ik ! Want ik vind het zalig.

Kreativ Blogger award

Deze Kreativ Blogger award kreeg ik van ScrapMartine. Ik ben mijn blog maar net begonnen en krijg nu al een award. Dat is echt leuk.

http://www.scrapmartine.blogspot.com/

1. The winner may put the logo on their blog.

2. Put a link to the person who sent you the award.

3. Nominate 5 blogs for the award.

4. Put links to their blogs.

5. Leave a message for your nominees. Ik moet deze dus weer doorgeven aan 5 personen.

And my 5 nominees for the award are :

Enny : http://justme-enny.blogspot.com/

Natascha : http://atelierullizee.web-log.nl/mijn_weblog/2008/08/scrapkriebels-m.html

Martine : http://scrapmartine.blogspot.com/

Katie the Scrapbooklady : http://scrapbooklady.typepad.com/

Tiets : http://simplyscrapcards.blogspot.com/

Nationale Voorleesweek van 22 tot 30 nov. 2008

Van 22 tot 30 november 2008 is het nationale Voorleesweek.
Voorlezen is plezier voor kinderen én volwassenen. Een moment van gezellig en intiem samenzijn. Voorlezen is het leukste kwartiertje van de dag !

http://www.voorlezen.be/

In de basisschool CADE in Aartselaar is er jaarlijks een leuk initiatief. De leerlingen van het 6de leerjaar lezen voor de leerlingen van het 1ste leerjaar voor uit een zelf gekozen boek. Waar ? In de BIB natuurlijk ! De leerlingen van het 6de oefenen dit op voorhand in hun klas, zodat de intonatie, leessnelheid, enz. eventueel nog bijgeschaafd kunnen worden.

CREATIEF IDEE: Moderne versie van een bestaand sprookje

De klas van mijn dochter, Laura, kreeg van de juf de opdracht om een moderne versie te schrijven van een bestaand sprookje. Het is een leuk sprookje geworden, zeer herkenbaar voor de kinderen van nu.

Roodkapje en de wolf


Er was eens een meisje dat Roodkapje heette. Ze was gek op dansen en was aan het oefenen op muziek van The Pussycat Dolls.
Plots riep haar moeder:
,,Roodkapje, oma heeft een sms’je gestuurd, ze vraagt of je heerlijke pannenkoekjes wil komen brengen naar haar. Oma is zo lang aan het surfen geweest op Seniorennet dat ze vergeten is om voor eten te zorgen.’’
,,OK, geen probleem.’’
Roodkapje pakte haar GSM, Nintendo, iPod en natuurlijk de pannenkoeken en stopte alles in haar rugzakje. Ze sprong op haar brommer en reed naar oma. Maar haar iPod stond zo luid dat ze bijna de wolf omver reed!

,,Hey, stoooop !!!’’ zei de wolf.
IEIEIEIET !!!!
,,Wat is er?’’ vroeg Roodkapje.

,,Mijn GPS is kapot en dus weet ik de weg naar oma niet meer !!’’
,,Oei, zo loopt heel het verhaaltje mis ! Volg mij maar !’’
De wolf sprong op zijn quad en volgde Roodkapje.
Na 2 minuten kwamen ze bij oma aan.
Bipbip bipbip .
,,Mijn GSM!’’ zei Roodkapje
Mama:,,Roodkapje?’’
Roodkapje:,,Ja, hallo mama!’’
Mama:,,Ben je al bij oma aangekomen ?’’
Roodkapje:,,Net aangekomen. Moet je nu wat weten?
De GPS van de wolf is kapot en dus is hij mij moeten volgen !! Vind je dat geen goeie grap ? HAHAHA !”
Mama:,,HAHAHA !! Doei !!’’
Roodkapje:,,Doei !!’’

Drrriiing ! Ze belden aan.
“Hallo, wie is daar ?”
“Roodkapje en de wolf !”
“Wacht, ik zet even mijn videocamera aan. Ah, nu zie ik het. Maar kom toch binnen.”
KRIEIEIEIEIP
“Daar is ons Roodkapje, ik verwachtte je al” zei oma.
De wolf keek wat verontwaardigd. “En verwachtte je mij dan niet ?” vroeg hij.
“Ja, een beetje wel eigenlijk, maar ik dacht dat je vroeger kwam”, zei oma plagerig.
“Dat zit zo”, zei de wolf. “Ik ben in het bos bijna omver gereden door Roodkapje die mij niet hoorde brullen, omdat de muziek van haar iPod keihard aan stond. Bovendien was mijn GPS toch kapot en dacht ik dat we dan net zo goed samen konden rijden. Ik ben haar gevolgd op mijn quad en voila, hier zijn we dan.”


“OK, prima” zei oma.
Waarop de wolf onmiddellijk vervolgde: “Ik heb mijn DVD van “Jurassic Park” meegebracht. Mag ik die zien op jouw digitale TV ?”
Oma fronste haar wenkbrauwen, maar gaf dan toe.

Roodkapje was hier helemaal niet blij mee. “Maar oma, ik heb mijn DVD van “High School Musical” meegebracht en ik wou die gezellig met jou bekijken !”
“Kom kom, Roodkapje. Ik houd niet zo van musicals en bovendien heb je toch je Nintendo bij ?”
“Dat is ook waar. Oma, ik toon je wel eens hoe je Top Model kan spelen op de Nintendo. Je bent vroeger toch nog styliste geweest, hé ?”


“Goed hoor,” zei oma, “maar je moet zeker ook het geluid van mijn GSM nog wat luider zetten, want dat lukt me maar niet. Die moderne technologie is soms toch wat te modern voor mij, hoor !” zuchtte oma.

Twee seconden later zei Roodkapje zo fier als een gieter: “Voila oma, dat was echt pottie.”
“Wat ? Is dat nu al in orde met mijn GSM ? Amai, wat knap van je !”

“KOMAAN TYRANNOSAURUS !!!”
“Zeg wolf, kan dat wat stiller ? Ik schrik me een aap !” zei oma.
“Sorry,” zei de wolf, “maar het is ook zo spannend en ik stem voor de tyrannosaurus.”
“Ja, ik had niet anders verwacht,” lachte Roodkapje.
“Shhtttt, ik wil verder kijken,” zei de wolf.

“Hier zijn de PANNENKOEKEN !!” riep oma. Ze had intussen de pannenkoeken even opgewarmd in de microgolfoven en voor de wolf en zichzelf een lekkere kop koffie gemaakt met de Senseo. Roodkapje kreeg een flesje Cécémel.

De wolf zette de DVD even op pauze, en zat als eerste aan tafel.
“Mmmm, lekkere pannenkoeken !” en hij peuzelde ze met zijn handen op.
“Beetje rustig aan, wolf,” zei oma, “wij willen er ook nog een paar, hoor.”
“Rustig rustig, “ smakte de wolf, “ ik heb er nog maar 2 binnen, ik laat er voor elk van jullie wel ééntje over.”
“Slokop !!!” siste Roodkapje.
“Ik laat er ook nog ééntje over voor de jager, die veel te laat is. Waar zit die trouwens, die moest hier al lang zijn !” zei de wolf.

TTTRRRRRRIIIIIIINNNNNNGGGGGGG !
“Als je van de duivel spreekt, …” zei de wolf glimlachend.

“Hallo,” riep Roodkapje door de intercom.
“Ik ben het, de jager. Oma is toch nog niet opgegeten door de wolf ? Ik ben wat te laat, maar mijn Land Rover was in panne gevallen en ik ben heel de weg naar hier moeten stappen. Gelukkig had ik mijn stokken voor Nordic Walking nog in mijn koffer liggen !”.


De jager stapte binnen en was opgelucht Roodkapje en oma gezond en wel te zien.
“Hier,” zei de wolf en hij schoof de jager een bordje toe. “Eet maar een pannenkoekje en ze zijn verdomd lekker !”
De jager haalde zijn schouders op en zei: “OK, vooruit dan maar !”
Hij dacht bij zichzelf “wat zijn de tijden toch veranderd !”

Na de pannenkoeken installeerde de jager zich naast de wolf in de zetel en ze keken samen verder naar “Jurassic Park”.
Roodkapje en oma speelden samen “Top Model” op de Nintendo.
Het werd nog een gezellig namiddagje, en ze spraken af dit regelmatiger te doen. En zo gebeurde het ook, en ze leefden nog lang en gelukkig…




Laura Crick
Klas 6D

Boekenbeurs Antwerpen

Naar jaarlijkse gewoonte bezocht ik maandag 10.11.2008 met man en 2 kinderen de Antwerpse Boekenbeurs. Sinds ca. mijn 7 jaar heb ik nog geen enkel jaar overgeslagen, dus dit was ca. de 34ste keer dat ik de Boekenbeurs een bezoek bracht. Mijn vader was bibliothecaris en fervent boekenliefhebber. Hij nam mijn broer en mij iedere herfstvakantie mee naar het Bouwcentrum (nu Antwerp Expo) en het werd al snel een traditie.
Als kind vond ik de grote hallen heel imposant en was ik bang om verloren te lopen. Zaal 4, waar de Standaard Uitgeverij altijd een hele grote stand heeft, bestond toen nog niet.
Intussen ken ik de Boekenbeurs als mijn broekzak en weet ik de grote uitgeverijen en winkels van buiten te vinden.

Maar de laatste jaren beginnen me toch enkele dingen op te vallen. Dat je er altijd over de koppen kunt lopen, en dat het er altijd heel warm is, is een jaarlijks terugkerend gegeven.

Maar aan de volgende 2 dingen begin ik me de laatste jaren wel te storen:

- je vindt quasi nergens een plaatsje om even te zitten en te bekomen, want door de massa mensen en de warmte slenteren, is best vermoeiend. Ik herinner me dat er vroeger in de middengangen banken stonden met kussentjes, waarop je even kon neerzitten. Akkoord, dat neemt weer plaats in, maar er kunnen zeker wat banken of zitplaatsen her en der gezet worden. In zaal 4 vind je dat wel, en in de cafetaria's ook, als je het geluk hebt een plaatsje te kunnen bemachtigen.

- het zou niet mogen om met broodjes (hot dog, préparé, ...) langs de boekenstanden te wandelen en al die mooie, splinternieuwe boeken vast te nemen. Ik heb altijd geleerd na het eten je handen te wassen en zeker vooraleer boeken vast te nemen. Dit gaat zeker op voor nieuwe boeken die nog verkocht moeten worden. Een idee voor de volgende jaren: op verscheidene plaatsen (vooral aan de cafetaria's) natte doekjes aan te bieden om je handen mee schoon te maken. Dat getuigt van respect voor al die boeken.

Enfin, ik heb weer heel wat interessante en mooie boeken gezien, en natuurlijk ook wel iets gekocht. De verleiding was, zoals steeds, te groot. Het was er warm, heel druk en we waren doodop toen we met de bus huiswaarts reden, maar ik had een voldaan gevoel. Onze kinderen waren ook heel moe, en misschien was het voor hen inderdaad wel wat te veel van het goede. Zij brachten er, zoals ieder jaar, heel wat tijd door met strips lezen. Mijn man is ook een stripliefhebber en die deed graag mee. Zo kon ik wat rondneuzen bij de verschillende standen.

Uren op zo'n beurs rondlopen, is niet de ideale vrijetijdsbesteding voor kinderen. Een typisch beeld van op de Boekenbeurs zijn ouders met zeurende kindjes met rode hoofdjes van vermoeidheid en de warmte, of kleine kindjes slapend in de buggy. Maar het aanbod van prachtige kinderboeken en allerlei activiteiten is wel echt de moeite. De aanschuifrij om een boek te laten signeren door Geronimo Stilton was ook de moeite, maar de echte fans hadden het er voor over ;-)

Elk jaar opnieuw vind ik het leuk om op de Boekenbeurs uit te kijken naar schrijvers die hun boeken signeren. Van dichtbij een schrijver in levende lijve te zien, dat doet me iets. Een schrijver dwingt bij mij altijd bewondering en respect af.
Ik hoop dat het me ooit ook lukt om boeken voor kinderen te schrijven en die te laten uitgeven. Schrijfster van kinderboeken worden, dat is mijn grote droom ! Mijn grote voorbeeld is Francine Oomen, die de schitterende reeks 'Hoe overleef ik ...' en de boeken van 'Lena Lijstje' heeft geschreven. Mijn dochter van 11 is er gek op, en ik ook !

Scrapbooking !!!

Scrapbooking = mooie, originele layouts maken met foto's. Het is een hobby die overgewaaid is vanuit de USA en vooral in Nederland al goed ingeburgerd is. Een paar leuke websites i.v.m. scrapbooking vind je bij mijn links. Leuke herinneringen voor jezelf, je kinderen, je familie en vrienden. Prettig om te maken, tof om te geven en een origineel cadeau om te krijgen. Heel persoonlijk en uniek !

Brieven / Teksten schrijven & vertalen

Een brief/tekst in het Nederlands, Engels of Duits opstellen of een brief/tekst vertalen in het Nederlands, Engels of Duits ?
Een samenvattende vertaling van Engelse of Duitse teksten in het Nederlands (studenten) ?

Ik doe dit graag voor u - prijs overeen te komen.